بریده‌هایی از کتاب همسر شایسته از نگاه قرآن

رسول اکرم (ص) درباره خویشتن داری مردان در برابر اخلاق سوء همسرانشان چنین فرموده است: مَن صَبَرَ عَلَی سُوءُ خُلقِ امرَأَتِهَ وَ احستبه أَعطاهُ اللهُ تعالَی بِکُلِّ یَومٍ وَ لَیلَهٍ یصبر عَلَیهَا مِن الثَّوابِ مَا اعطی أَیُّوب عَلَی بَلَائِه. هر مردی که بخاطر خدا و به امید پاداش او در برابر بداخلاقی همسرش صبر کند، خدای متعال برای هر روز و شبی که شکیبایی می‌وزد، همان ثوابی را به او می‌دهد که به ایوب در قبال بلایی که دید، عطا کرد.

زیان رفتارهای خشن و ستیزگرایانه در آنجا که فرزندان نیز حضور دارند، از هر جهت زیان بارتر است. سرخوردگی و افسردگی شدید فرزندان و در مواردی فرار از خانه، از پیامد‌‌های تلخ چنین رفتارهایی است.

دختران و پسران جوان که در آستانه ازدواج اند، باید باور کنند که کامیابی آنان زمانی است که بدانند خوبی‌‌های همسر آینده شان بیشتر از بدی هایش است، نه آنکه انتظار داشته باشند همسرشان خیر مطلق باشد. در واقع آیا خود خیر مطلق‌‌‌اند که چنین انتظاری از دیگران دارند؟

همان گونه که برخی از مردان با غفلت همسرانشان در رعایت حس زیباشناختی و خودآرایی، ناخودآگاه شیفته زنان خودآرا می‌شوند، چنین خطری در پیش روی برخی از زنان نیز هست که بر اثر غفلت مردان از آراستگی ظاهر آنان، دل در گرو مردانی آراسته ببندند.

همه انسان‌‌ها فطرتاً زیبا گرایند، از این رو هر یک از زن و مرد نیز می‌باید تأمین کننده این نیاز برای دیگری باشد.

از مردان و زنان مؤمن خواسته شده چشمان خود را از حرام فروپوشند و خود را پیراسته نگاه دارند و نیز از زنان مؤمن خواسته شده که زینت‌‌های خود را آشکار نساخته، روسری بر سر کنند.

قرآن در فرمانی نغز از مردان می‌خواهد که با همسرانشان به معروف و نیک رفتاری معاشرت کنند: «وَ عاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ: وبا آنها به شایستگی رفتار کنید.»

گل بی خار تنها خداوند است و ما انسان‌‌ها در کنار خوبی‌‌ها و کمالات بدی‌‌ها و کاستی هایی نیز داریم،

در روایات آمده که پیامبر اکرم (ص) حتی بیشتر از غذا، از عطر استفاده می‌کرد.

امام رضا (ع) به صراحت اعلام کرد که آراستگی مردان باعث تقویت عفت زنان می‌شود و غفلت از آن نیز سبب بی عفتی برخی از آنان.

اموال زنان که از طریق ارث یا مهر و یا کار به دست آنان رسیده، حق خصوصی آنهاست؛ به گونه‌ای که شوهران نمی‌توانند آنان را برای مشارکت در تأمین نیازهای اقتصادی خانواده تحت فشار بگذارند. بنابر این تأمین نیازهای مالی زن از وظایف شوهر است و در صورت عدم رعایت، آن مرد ناشزخواهد شد و زن می‌تواند از او نزد حاکم شکایت برد

به گفته فقیهان، زنان ملزم و مجبور به انجام کارهای خانه نیست و حتی می‌توانند برای این کارها مزد دریافت دارند.

یکی از حقوق اساسی زن، حق خوراک، پوشاک و مسکن است. فقها متفق‌‌‌اند که این حقوق تابع شئونات همسر است؛ یعنی اگر او در خانواده‌ای می‌زیسته که از نوع خوراک، پوشاک یا مسکن عالی بهره مند بوده، شوهر او نیز می‌باید امکاناتی در این سطح برای او فراهم سازد.

زن باید بداند که مرد او را در کانون مهر و عطوفت می‌شناسد و از همین روست که تمام رازها و رمزهای ناگشوده خود را با او در میان می‌گذارد. او آیینه وجودش را که گاه در بیرون خانه در برخورد با تلخی‌‌ها و درشتی‌‌ها مکدّر می‌شود، با روح لطیف همسرش صیقل می‌دهد. آیا چنین نقش سنگینی که مرد برای همسر خود قائل است، جز با مهر و عشق تحقق می‌یابد؟

اگر عشق و مهر پیش از ازدواج بر اساس ارزشهای روحی و معنوی شکل گرفته باشد، پس از ازدواج نیز ماندگار است؛ زیرا زیبایی معنوی هرگز پایان پذیرنیست.

توانمندی موسی (ع) با کشیدن آب از ته چاه برای آنان آشکار شد، اما امانت داری او چگونه برایشان ثابت شد؟ گفته‌‌‌اند هنگامی که موسی (ع) به همراه یکی از دختران شعیب روانه خانه شعیب بود، وزش باد دامن آن دختر را بالا زد و موسی با دیدن این صحنه از او خواست تا از دختر پیشی گیرد تا چشمش به چنین صحنه هایی نیفتد.

موسی جوان مجردی که تنها در بیابان‌‌ها راه می‌سپرد، به دختران شعیب رسید و بی آنکه تحت تأثیر هواهای نفسانی خود باشد با کمال عفت و پاکدامنی با آنان به گفتگو پرداخت و با وجود گرسنگی و خستگی شدید، گوسفندان دختران شعیب را آب داد. این امر نشان می‌دهد که سخن گفتن دختران و پسران با یکدیگر در صورتی که با هدفی معقول و به دور از هوس‌‌های شیطانی باشد، بی‌اشکال است

زنان با رعایت اصل عدم اختلاط و اصل عفت و حیا آزادند تا مسئولیت‌‌های جاری زندگی را بر عهده گیرند.

منش دختران شعیب در زندگی رعایت شرم، آزرم و حیا بوده است.

دختران شعیب ضمن حضور در اجتماع مردان، از اختلاط و هم دوشی با آنان که مستلزم شکستن حریم الهی است اجتناب کرده اند