بریده‌هایی از کتاب دفاع از جیکوب

طرز فکرت رو به من القا نکن. من طرز تفکر خودم رو دارم.»

اگه نمی‌دونیم دربارهٔ چی حرف می‌زنیم، بهتره دهنمون رو ببندیم.

یکی از پیامدهای پرسه‌زدن کودکان در دنیای مجازی توهم نزدیک‌بودن آدم‌ها به یکدیگر است.

هیچ‌کس دنبال حقیقت نیست؛ مخصوصاً آدم‌هایی که می‌گن دنبال حقیقتن

هیچ‌کس دنبال حقیقت نیست؛ مخصوصاً آدم‌هایی که می‌گن دنبال حقیقتن. باور کن. اونها حقیقت رو نمی‌خوان.

«طرز فکرت رو به من القا نکن. من طرز تفکر خودم رو دارم.»

«باور من این است که اگر نوزادی را بدون توجه به اصالت، نژاد، استعدادها یا تمایلاتش تا جایی که سالم و سلامت باشد به من بسپارید، من به شما آن کسی را تحویل می‌دهم که مد نظرتان است. از او هنرمند، سرباز، دکتر، وکیل یا کشیش می‌سازم. حتی از او یک دزد هم می‌توانم بسازم. تصمیم با شماست. یک نوزاد پتانسیل تبدیل‌شدن به همهٔ اینها را دارد. تنها چیزی که لازم دارد تعلیم، زمان و محیط کنترل‌شده و مناسب است.» اصول رفتارگرایی (واتکین، ۱۹۱۳)

زخم‌هایی هستند که از مرگ بدترند.

به نظرم عشق بی‌پایان یعنی همین که زن در میان‌سالی مقابلت نشسته است و تو چهرهٔ او را در ۱۷ سالگی‌اش به یاد آوری.

خیلی زود مثل همهٔ آدم‌ها به یک سری چیزها عادت کردیم؛ حتی در دنیایی رویایی همچون هتل امواج هم آدم دچار روزمرگی و عادت می‌شود.

به نظر می‌رسد آدمیزاد خیلی زود به همه‌چیز عادت می‌کند. آنچه روزی تکان‌دهنده و فراتر از تحمل است، روزی عادی و بی‌اهمیت خواهد شد.

هرکسی از خودش برای خودش داستانی می‌گوید. آدم ثروتمند به خودش می‌گوید: «من هرچه پول‌دارتر شوم، بقیه را پول‌دار می‌کنم.» هنرمند به خودش می‌گوید که آثارش زیبایی بی‌پایانی دارد. سرباز به خودش می‌گوید: «من تحت حمایت فرشتگانم.» من نیز در دادگاه‌ها به خودم می‌گفتم: «می‌توانم همه‌چیز را درست کنم. اگر برنده شوم به عدالت خدمت کرده‌ام.»

هیچ‌کس دنبال حقیقت نیست؛ مخصوصاً آدم‌هایی که می‌گن دنبال حقیقتن.

برای یک مادر فرق می‌کند

دوستان خوب مکمل یکدیگرند؛ نه شبیه یکدیگر.

ما به شنیدن خبر بد عادت داریم. ضدِضربه شدیم!

به نظرم عشق بی‌پایان یعنی همین که زن در میان‌سالی مقابلت نشسته است و تو چهرهٔ او را در ۱۷ سالگی‌اش به یاد آوری.

یکی از پیامدهای پرسه‌زدن کودکان در دنیای مجازی توهم نزدیک‌بودن آدم‌ها به یکدیگر است.

در بازجویی‌ها، در دادگاه و مصاحبه با شاهدها یاد گرفتم بهترین راه سکوت است. باید منتظر ماند. خودِ شاهدها این سکوت ناخوشایند را خواهند شکست.

خانواده هم مثل هر سازمان دیگری باید مدیریت شود.