بریده‌هایی از کتاب او و او

می‌دونین این روزا واسه بردن جایزهٔ اسکار چی‌کار باید کرد؟ اینکه قهرمان دست یا پاشو ازدست‌بده یا پدر و مادرشو، اگه هر چار تاشو باهم ازدست‌بده که چه بهتر. بدبختی، فلاکت و پستی اون‌قدری باشه که اشک شما رو دربیاره و تحسینش کنین، ولی به خندوندن و خیالبافی توجهی نمی‌شه. حالم از این برتری فرهنگی افسردگی به هم می‌خوره.

تعریف کردن زندگی واسه یه غریبه بدون ترس از قضاوت شدن خوشاینده.

من خیلی خرافاتی‌ام و از چیزی که قبلاً مال یکی دیگه بوده استفاده نمی‌کنم. باید بدونم اون آدم خوشبخت بوده یا نه. مسخره‌م نکنین، ولی من به خاطرهٔ اشیاء اعتقاد دارم. اونا موج خوب یا بد منتشر می‌کنن.

روزی در نظریه زندگی خواهم کرد، زیرا آنجا همه‌چیز به‌خوبی پیش می‌رود...

- شما بچه دارین؟ - نه. - پس صبر کنین تا مادر بشین، به بچه‌هاتون از زاویهٔ دیگه‌ای نگاه می‌کنین و نگاه‌تون به مادرتون کاملاً عوض می‌شه.

غیرممکن بودن دیدار و لمس کردن باعث شده بود عرصهٔ خیال جدی‌تر بشه

بیست‌ساله که بودم عاشق یه نیویورکی شدم. به‌نظرم، فاصله احساساتم نسبت به اونو ده‌برابر کرده بود. غیرممکن بودن دیدار و لمس کردن باعث شده بود عرصهٔ خیال جدی‌تر بشه. یه روز پولامو جمع کردم و بلیت هواپیما خریدم. یکی از بهترین هفته‌های زندگی‌مو گذروندم. به‌خاطر این سفر ازخودبی‌خود شده بودم، پر از امید و ایده واسه پیدا کردن راهی برای برگشتن و اونجا زندگی کردن.

تعریف کردن زندگی واسه یه غریبه بدون ترس از قضاوت شدن خوشاینده.

«اینجا خوشبختی؟» - آره، یعنی این‌طور فکر می‌کنم. - فکر می‌کنی؟ - کی می‌تونه مطمئن باشه که خوشبخته؟

دیگه نمی‌خوام عقیدهٔ یکی دیگه رو دوست داشته باشم، حقیقتی رو می‌خوام که مطابق نظر خودم باشه. زمان حالو می‌خوام. فقط زمان حال.