بریده‌هایی از کتاب بیست؛ رمان (ترک) سیگار

تنها کنش کاملاً انسانی همواره دود کردن است.

به لوسی گفتم دوست دارم بوسش کنم. سیگارش را مزه‌ای کرد، زیبا ماند و لبخند زد. گفت «هیچ‌وقت یه آدم سیگاری رو بوس نکن. کل ادبیات همین رو می‌گه.»

مطمئن بودم که می‌خواهم تجربه کنم... می‌خواهم تجربه کنم. زندگی همین بود. و زیستن. همان‌طوری که توی تبلیغ‌ها می‌گفتند. لوسی سیگار را به طرف من گرفت، از طرف فیلتر. در دست دیگرش فندکی یک‌بارمصرف داشت که با یک حرکت به آن جان بخشید و شعلهٔ فندک نوری با حال‌وهوای مذهبی روی صورتش انداخت.