بریده‌هایی از کتاب شهامت رهبری

برای آنکه بتوانیم از احساس «کمتر بودن» یا ارزشِ عشق و تعلق نداشتن، خودداری کنیم؛ نَفس‌های ما تمایل دارند، قلب‌هایمان را، بدون توجه به عواقبِ آن، در پوششی از زره قرار دهند. آنچه نَفس درک نمی‌کند این است که ممانعت از رشدِ هیجانی و خاموش کردنِ آسیب‌پذیریمان، موجب محافظت از ما در برابر شرم، قطعِ ارتباط و انزوا نمی‌شود؛ بلکه آن‌ها را تضمین می‌کند. اغلب پژوهشگران، از شرم به عنوانِ «هیجانِ غالب» یاد می‌کنند و هرگز هیجانِ خوبی بشمار نمی‌رود. در طی زمان می‌تواند به دنبالِ ما بیاید یا از هر طریقی در یک ثانیه ما را تحتِ تأثیر قرار دهد ــ به‌واسطهٔ قدرتش باعث می‌شود احساس کنیم شایستگی برقراری ارتباط، تعلقِ خاطر یا حتی عشق را نداریم.