بریده‌هایی از کتاب پدر پولدار، پدر بی‌پول

اگر نمی‌توانی قاطعانه تصمیم بگیری آن وقت هیچ وقت پول درآوردن را یاد نمی‌گیری. فرصت‌ها می‌آیند و می‌روند. توانایی گرفتن تصمیم‌های سریع مهارت مهمی است.

بسیاری از افراد از درک این نکته در زندگی‌شان غافل هستند که مهم نیست چقدر پول در می‌آورند مهم این است که چقدر پول برایتان می‌ماند.

وقتی دکتر‌ها حق ویزیت‌شان را بالا می‌برند وکلا هم همین کار را می‌کنند. وقتی وکلا این کار را می‌کنند معلم‌ها هم خواستار افزایش حقوق می‌شوند که در نتیجه مالیات پرداختی افراد جامعه را بیشتر می‌کند و این چرخه همین طور ادامه پیدا می‌کند. به زودی شکاف میان فقیر و غنی آنقدر زیاد می‌شود که هرج و مرج می‌شود و یک تمدن بزرگ نابود می‌شود. تمدن‌های بزرگ موقعی سقوط کردند که اختلاف میان دارا و ندار زیاد شد.

تمدن‌های بزرگ موقعی سقوط کردند که اختلاف میان دارا و ندار زیاد شد.

من به ثروتمند شدن به عنوان روندی زمان‌بر و طولانی نگاه می‌کنم. من علاقه‌ای به ذهنیت سریع پولدار شدن که بسیاری از افراد شرکت کننده در مسابقات بخت‌آزمایی یا قمار باز‌ها به آن اعتقاد دارند ندارم.

" من عاشق تگزاس و آدمهایش هستم. در تگزاس همه چیز بزرگ است. اگر تگزاسی‌ها در چیزی برنده بشوند حتماً پیروزیشان بزرگ است. اگر هم ببازند باز هم شکست شان بزرگ است "

یکی از دلایلی که ثروتمندان ثروتمندتر می‌شوند و فقرا فقیرتر و طبقه متوسط هم در قرض دست و پا می‌زند این است که ثروتمندان آموزش در مورد امور مالی و پول را در خانه به فرزندان می‌دهند (و نه در نظام آموزشی و مدارس). بیشتر ما هر چه در مورد پول می‌دانیم را از والدینمان یاد می‌گیریم. پس فکر می‌کنید والدین فقیر به فرزندانشان چگونه آموزش مالی‌ای می‌توانند بدهند؟ آنها صرفاً می‌گویند" به درس خواندن ادامه بده و سخت تلاش کن". ممکن است که فرزند مزبور با نمرات عالی از مدرسه فارغ التحصیل شود اما نظام فکری اش و برنامه‌ریزی مالی اش همانی است که افراد فقیری چون والدینش در ذهن دارند. بچه موقعیکه هنوز کوچک بوده این‌ها را یاد گرفته است.

اگر درس‌های زندگی را یاد بگیری آنوقت در زندگی‌ات موفق می‌شوی. وگرنه زندگی همچنان تو را همراه خودش به هر طرف می‌کشد.

به عنوان نمونه یکی از پدر‌ها همیشه می‌گفت " من از پس خرید فلان چیز بر نمی‌آیم " و دیگری، گفتن این کلمات را ممنوع کرده بود و اصرار داشت که من بگویم " چطور می‌توانم از پس هزینه خرید فلان چیز بربیایم؟". یکی جمله‌اش اخباری بود و دیگری به صورت سؤالی آنرا مطرح می‌کرد. یکی شما را از زحمت فکر کردن راحت می‌کرد و دیگری شما را وادار به تفکر می‌کرد. آن پدرم که سریع پولدار هم شد به من توضیح می‌داد که با گفتن جمله " من از پس خرید فلان چیز بر نمی‌آیم " به صورت خود کار مغزت دست از کار می‌کشد. اما با پرسیدن سوال " چطور می‌توانم از پس هزینه خرید فلان چیز بربیایم؟" ذهنت شروع به کار کردن می‌کند.