بریده‌هایی از کتاب پدر پولدار، پدر بی‌پول

افراد واقعاً از طریق افکار‌شان است که زندگی‌شان را شکل می‌دهند.

دیوانگی این است که کار یکسانی را انجام بدهید و انتظار نتیجه‌ای متفاوت از آن داشته باشید.

دلیل اصلی و عمده این که اکثر فقرا و طبقه متوسط از لحاظ مالی محافظه کارند و حاضر نیستند خطر کنند این است که آنها از هیچ فونداسیون مالی برخوردار نیستند. آنها باید به همین شغلی که دارند بچسبند و محافظه کارانه رفتار کنند.

حقیقت غم انگیزی که وجود دارد این است که داشتن استعداد عالی برای موفقیت کافی نیست.

مدارس صرفاً می‌تواند کارمندان خوب بیرون بدهد و نه کارفرمایان خوب

افراد پولدار دارایی جمع می‌کنند و فقرا و طبقه متوسط بدهی برای خودشان جمع می‌کنند اما فکر می‌کنند دارایی جمع کرده‌اند

اگر افراد کوچک همیشه از نظر مالی کوچک و عقب مانده باقی می‌مانند به خاطر این است که افکارشان محدود است یا به تنهایی عمل می‌کنند یا اصلاً دست به عمل نمی‌زنند. از تاریخ یاد بگیرید.

من از تغییرات استقبال می‌کنم تا ‌اینکه بخواهم از آنها بترسم. من ترجیح می‌دهم به جای ‌اینکه نگران بالا رفتن حقوقم باشم کاری کنم که میلیون‌ها دلار گیرم بیاید.

" حالا چرا خودت صاحب نردبان ترقی نباشی؟"

" همه می‌خواهند به بهشت بروند اما هیچ کس دوست ندارد بمیرد.

. هر وقت احساس می‌کنید چیزی را کم دارید یا به چیزی نیازمندید اول از آن کمی ببخشید. سپس مقادیر عظیمی از آن را دریافت می‌کنید.

آنها وقتی می‌ترسند می‌روند سر کار و‌ امید دارند پولی که بدست می‌آورند ترسشان را زایل کند‌ اما این طور نمی‌شود. آن ترس قدیمی مدام تنشان را می‌لرزاند. دوباره همان روند قبلی را تکرار می‌کنند ‌اما فایده‌ای ندارد. ترس آنها را در تله‌ای دائمی انداخته است که وادارشان می‌کند مدام کار کنند پول بدست بیاورند و ‌امید داشته باشند که ترس‌شان مدام از بین برود. ‌اما هر روز صبح که از خواب بلند می‌شوند این ترس قدیمی هم بیدار می‌شود. این ترس قدیمی، میلیون‌ها نفر از افراد را شب‌ها بیدار نگه می‌دارد و شب پر تنش و نگرانی‌ را برایشان رقم می‌زند.

برنده شدن یعنی ترسی از باخت نداشتن

بسیاری از مشکلات مالی بزرگ ناشی از همرنگ جماعت شدن و چشم و هم چشمی است

زندگی انسان تقلایی است میان جهالت و دانایی.

پدر پولدار می‌گفت " نمی‌خواهم‌ها کلید موفقیت هستند."

پیدا کردن شغل فقط یک راه موقتی برای یک مشکل بلند مدت است. خیلی از افراد فقط ب یک مشکل در ذهنشان می‌اندیشند وآن هم پرداخت قبض‌های ماهیانه‌شان است (یعنی همان تاربینی). در واقع پول است که کنترل زندگی آن‌ها را به عهده گرفته است یا بهتر است بگویم ترس و جهالت آنها نسبت به پول. بنابراین آن‌ها همان کاری را می‌کنند که والدینشان می‌کردند یعنی هر روز صبح زود بیدار می‌شوندو برای پول کار می‌کنند. اصلاً وقت پرسیدن این سوال را ندارند که آیا راه دیگری هم هست. حالا این احساساتشان است که افکارشان را کنترل می‌کند نه مغزشان.

به جای این که فقط صبح‌ها بلند شوید و بروید سر کارتان و مشکلاتتان را به خاطر ترس از پول نداشتن برای پرداخت به موقع قبض‌ها این گونه بخواهید حل کنید می‌توانید فکر کنید و با این کار مدت زمانی را صرف سوال پرسیدن از خودتان کنید. مثلاً بگویید آیا سخت‌تر کار کردن تنها راه حل مشکلات من است؟ بسیاری از افراد آن قدر از بازگو کردن حقیقت– این حقیقت که ترس کنترلشان را بدست دارد– برای خودشان واهمه دارند که نمی‌توانند فکر کنند. به جایش هر روز از خانه بیرون می‌زنند و می‌روند سرکار. تاربینی کنترل آن‌ها را بدست دارد. منظورم از آن که فکر کردن را انتخاب کنید همین است.

یاد بگیر از احساساتت در هنگام فکر کردن کمک بگیری ‌اما با آنها تصمیم نگیری.

یادگیری حقیقی لازمه‌اش انرژی، اشتیاق و ذوق داشتن است. عصبانیت هم بخش بزرگی از فرمول یادگیری را تشکیل می‌دهد چون ترکیبی از عشق و عصبانیت می‌شود: اشتیاق. وقتی بحث بر سر پول درآوردن باشد خیلی‌ها ترجیح می‌دهند محتاطانه رفتار کنند و بدین ترتیب حس‌امنیت داشته باشند. پس اشتیاق نیست که هدایتشان می‌کند بلکه ترس است.