بریده‌هایی از کتاب آن‌ سوی نقطه‌چین‌ها...

پنهانیم مثل مضمونی پیچیده در بیتی مثل دو نام ممنوع در پشت نقطه‌چین‌ها...

دستان ما در خاموشی به ده زبان با هم سخن می‌گویند

پری‌های دریایی نیمی انسان، نیمی ماهی همین‌جا زاده می‌شوند ملاحان همین‌جا می‌مانند و کشتی‌هاشان را آتش می‌زنند

چه حس پنهانی دارم نمی‌توانم بگویمآن را خودش خودش را می‌گوید دوباره پنهان می‌بارد دوباره باران دوباره باران می‌بارد

رو اندازش آسمان زیراندازش زمین بود

خوابش آبی، فکر و خیالش آبی چه سودایی در دل نهفته قایق

آن سوی نقطه‌چین‌ها... آن سوی نقطه‌چین‌ها چه باغی! چه انگور چلچراغی! چه نارنج تابانی! آن سوی نقطه‌چین‌ها چه کوچهٔ عطرافشانی! چه گل‌هایی که از دریچه‌ها فرو می‌ریزد! آن سوی نقطه‌چین‌ها چه قایقی بر امواج پر از تلاطم عشق آن سوی نقطه‌چین‌ها پیراهن خود را دریده پرهیز چه عطری!

خبرنگار از کله‌ای که بیرون مانده از خاک می‌پرسد: ـ چه احساسی حالا داری برادر؟ ـ از خوشحالی نمی‌دانم چه خاکی روی سرم بریزم باران رحمتش که بی‌حساب است تا خرخره رسیده و خوان نعمتش که بی‌دریغ است ما را به گل کشیده چه چیزی بهتر از این الحمدلله رب‌العالمین

ای کاش سیبی زیر دندانی از هوش می‌رفت

خستگی می‌وزد از بازویم برگ رمق می‌ریزد فریاد می‌زنم صدایم را هیولایی می‌بلعد عقربه اشاره می‌کند به قعر دنیا اگر پایین بیاید می‌افتم