بریده‌هایی از کتاب پایان یک رؤیا

تاریخ حزب کمونیست روسیه از آغاز روی کار آمدن استالین تا فروپاشی آن تاریخ عوام‌فریبی، خیانت، ناروزدن، کشتار و شخصیت‌پرستی است. نخستین پرده حکومت استالین دستگیری، شکنجه و آزار روحی نزدیکان و اعضا حزب کمونیست شوروی بود،

در حال من از میکربی فکری حرف می‌زنم که منشاء آن در استالینیسم است. ترس از هرگونه اندیشه نو.

اگر بخواهیم استالینیسم را خلاصه کنیم باید بگوییم اساس آن بر چند محور است: اول، دروغ و تزویر؛ یعنی رژیم از گفتن عجیب‌ترین دروغ‌ها پروایی ندارد.

دوم، مخلوط کردن ایدئولوژی فلسفی با سیاست دولت؛ یعنی هرگونه ایراد و اعتراض به یکی از این دو خیانت به دیگری محسوب می‌شود. مورخین این جنبه از استالینیسم را شبیه سیاه‌ترین ادوار کلیسای واتیکان در دوران انکیزیسیون دانسته‌اند.

مرگ لنین میدان مناسبی برای ژوزف استالین، دیکتاتور گرجی‌تبار فراهم کرد تا بتواند یکی از دهشتبارترین دوران‌های تاریخی را نه تنها بر روسیه که بر بسیاری از مناطق جهان اعمال کند و در این مسیر برای استقرار مدینه فاضله ذهنی‌اش میلیون‌ها انسان را قربانی کند، میلیون‌ها نفر را سرگردان و آواره در جهان رها سازد و بسیاری مناطق جهان را در جهل و عقب‌افتادگی نگه دارد. تاریخ حزب کمونیست روسیه از آغاز روی کار آمدن استالین تا فروپاشی آن تاریخ عوام‌فریبی، خیانت، ناروزدن، کشتار و شخصیت‌پرستی است.

وقتی زینوویف خدمات گذشته خود را به استالین یادآوری کرده و پرسید: «آیا رفیق استالین معنی وفا و حق‌شناسی را می‌داند؟» استالین با لحن گزنده‌ای پاسخ داد: «بله خوب می‌دانم... این یک نوع بیماری است که معمولا سگ‌ها به آن مبتلا می‌شوند».