بریده‌هایی از کتاب بن لادن‌ها

اما حَمودی متوجه شده بود که در عربستان سعودی کنونی فرقهٔ غالب در تبلیغ و انتشار دین خود از ظرافت بولدوزر بهره می‌برد: آنان آیات و روایات قرآن و پیامبر خدا را تا سطح یک کتاب آشپزی تنزل داده و اجرای آن را به دست عده‌ای شبه‌نظامی سپرده بودند... در واقع این شکلی از توتالیتاریزم مدرن بود که شباهت بیش‌تری به نظام شوروی سابق داشت تا نظام مدینه یا سادگی و بی‌پیرایگی زندگی اعراب بادیه‌نشین. تکنوکرات‌ها با استفاده از ابزارهای ارتباطی و جاسوسی، که شیوه‌ای برای ایجاد ارعاب مداوم بود، فرمولی بی‌رحمانه را پیاده می‌کردند و در کنار آن نیروی تبلیغاتی قرار داشت که قادر بود از سنت‌ها و فشارهای اجتماعی به نفع حکومت استفاده کند. در مدینه نیز مانند سایر شهرهای عربستان این موضوع باعث می‌شد نسخه‌ای متفاوت از شهر را ببینیم؛ نسخهٔ مورد نظر دولت را و نه هیچ نسخهٔ دیگری.

به نظر حَمودی نکتهٔ مهم این است که سلیقهٔ فهد در طراحی محیط‌های شهری ظاهراً در «تمایل عمدی او به پاک کردن تاریخ گذشته» ریشه داشت. این کار به نوبهٔ خود کُرنشی دیگر در برابر تشکیلات مذهبی کشور بود چرا که علمای مذهبی به شدت مایل بودند تمامی مدارس هنر و معماری اسلامی را که بین زمان فوت پیامبر تا ورود آنان به حجاز، در دههٔ ۱۹۲۰، در عربستان وجود داشت، نامشروع اعلام کنند.