بریده‌هایی از کتاب بابا لنگ‌دراز

به نظر آن‌ها آن‌چه را دلشان طلب کند دنیا مدیون آ‌ن‌هاست. شاید هم واقعاً همین‌طور است، برای این‌که دنیا این دین را قبول دارد و در ادای آن کوتاهی نمی‌کند، ولی این دنیا از روز اول ثابت کرده است که به من دینی ندارد. من حق ندارم بدون اعتبار قرض کنم

به نظرتان چند نفر پیدا می‌شوند که جرأتش را داشته باشند که پیشگویی آینده‌ی خود را بخوانند؟ زندگی بدون این پیشگویی‌ها، خود یکنواخت است. مرتب باید خورد و خوابید، وای به وقتی که آدم همه چیز را بداند و هیچ واقعه‌ی غیرمنتظره‌ای روی ندهد!

من با چشمی دورنمای زندگی را تماشا می‌کنم که سایر دختران بزرگ‌شده در محیط مساعد نمی‌بینند

بسیاری از دختران هستند (مثلاً ژولیا) که نمی‌دانند خوشحال و سعادتمند. آن‌ها چنان به خوشی‌ها عادت کرده‌اند که احساساتشان فلج شده است. اما من، هر لحظه خوشبختی خودم را احساس می‌کنم و یقین دارم که خوشبختم و هر واقعه‌ی نامساعدی هم که پیش آید، به این عقیده باقی خواهم ماند و به ناراحتی‌ها (حتی دندان‌درد) مانند تجربه‌ی جالبی می‌نگرم و این‌که از تجربه‌ی تازه‌ای غافل نمانده‌ام خوشحالم.

شما را به خدا به یاد من باشید، من خیلی تنها هستم و دلم می‌خواهد یک نفر به یاد من باشد.

من از مهتاب بیزارم، برای این‌که زیباست و آقای جروی این‌جا نیست که با هم آن را نگاه کنیم.

علت این‌که من جواب رد به او دادم این نبود که او را دوست نمی‌داشتم بلکه چون او را دیوانه‌وار دوست می‌داشتم قبول نکردم، می‌ترسیدم در آینده پشیمان بشود و من طاقت تحمل این را نداشتم

من هر عیبی داشته باشم اقلاً کسی نمی‌تواند بگوید مرا لوس بار آورده‌اند،

با یک‌دنیا محبت ـ جودی شاید صحیح نباشد که من بنویسم «با یک دنیا محبت» اگر چنین است معذرت می‌خواهم، ولی آخر من باید یک نفر را دوست بدارم و باید بین شما و مادام لیپت یکی را انتخاب کنم بنابراین بابا جون عزیزم، شما باید این بار را به دوش بکشید برای این‌که من نمی‌توانم مادام لیپت را دوست بدارم.

من از ریاضیات و نثر لاتین رفوزه شدم و دارم آن‌ها را حاضر می‌کنم که ماه آینده مجدداً امتحان بدهم. خیلی متأسفم اگر این موضوع باعث اوقات تلخی شما می‌شود، ولی شخصاً آن را مهم نمی‌دانم. برای این‌که من خودم می‌دانم که خیلی چیزها یاد گرفته‌ام، یک چیزهایی که در برنامه حتی نبود. من ۱۷ جلد کتاب و مقداری شعر خوانده‌ام.

تنها عاملی که مانع از قورباغه جمع کردن من می‌شود اینست که در این‌جا هیچ قانونی جمع کردن قورباغه را منع نکرده است.

خدای آن‌ها (که دست‌‌نخورده از اجداد خویش به ارث برده‌اند) نظرتنگ، غیرمنطقی، بی‌عدالت، خسیس، منتفم و متعصب است. شکر خدا که من هیچ خدایی را از هیچ‌کس به ارث نبرده‌ام. من آزادم که خدای خود را آن‌طور که دلم می‌خواهد مجسم و انتخاب کنم. خدای من، مهربان، بخشنده، دلسوز، چیزفهم اتفاقاً خیلی هم شوخ است.

من دلم می‌خواهد که به خود تلقین و تظاهر کنم که شما به من تعلق دارید و با این خیال خوش باشم، ولی حقیقت غیر از این است و واقعاً من تنها هستم، باید تنها پشت به دیوار بزنم و با دنیا مبارزه کنم. هر گاه راجع بدان فکر می‌کنم نفسم بند می‌آید و سعی می‌کنم که راجع به آن فکر نکنم و به تظاهرکردن ادامه دهم. ولی باباجون شما اقلاً بفهمید من نمی‌توانم از آن‌چه باید پول بیشتری بگیرم.

به نظرتان چند نفر پیدا می‌شوند که جرأتش را داشته باشند که پیشگویی آینده‌ی خود را بخوانند؟ زندگی بدون این پیشگویی‌ها، خود یکنواخت است. مرتب باید خورد و خوابید، وای به وقتی که آدم همه چیز را بداند و هیچ واقعه‌ی غیرمنتظره‌ای روی ندهد!

من با چشمی دورنمای زندگی را تماشا می‌کنم که سایر دختران بزرگ‌شده در محیط مساعد نمی‌بینند

بسیاری از دختران هستند (مثلاً ژولیا) که نمی‌دانند خوشحال و سعادتمند. آن‌ها چنان به خوشی‌ها عادت کرده‌اند که احساساتشان فلج شده است. اما من، هر لحظه خوشبختی خودم را احساس می‌کنم و یقین دارم که خوشبختم و هر واقعه‌ی نامساعدی هم که پیش آید، به این عقیده باقی خواهم ماند و به ناراحتی‌ها (حتی دندان‌درد) مانند تجربه‌ی جالبی می‌نگرم و این‌که از تجربه‌ی تازه‌ای غافل نمانده‌ام خوشحالم.

من از مهتاب بیزارم، برای این‌که زیباست و آقای جروی این‌جا نیست که با هم آن را نگاه کنیم.

شاید شما خودتان عاشق بوده‌اید و می‌فهمید. اگر عاشق بوده‌اید که احتیاجی به شرح و بسط نیست و اگر نبوده‌اید که من نمی‌توانم برایتان شرح بدهم.

شاید قبلاً می‌توانستم بی‌خیال و سبک‌سر و بی‌پروا باشم، زیرا چیز گرانبهایی در زندگی نداشتم که از دست بدهم. ولی حالا... دلواپسی بزرگی تا آخر عمر با من همراه خواهد بود. هر وقت از من دور باشی خیال می‌کنم هر چه اتومبیل است تو را زیر گرفته و هر چه میکروب است به تو حمله کرده است.

محیط مادی خانه پندلتن خردکننده بود.