بریده‌هایی از کتاب جغور بغور

«این دغل ‌دوستان که می‌بینی، مگسانند گرد شیرینی»

یک سؤال: وقت پخش فوتبال رادیو چرا اذان نمی‌دهد؟

زندگی بار گرانی‌ست که بر دوش من است زیر این بار گران جا بزنم یا نزنم؟

به داداشِ خود گفتی، اما غمی نیست عزیزِ دهن‌لق، تو را دوست دارم تمامِ حقوقم نثار تو بادا ببین تا چه مبلغ تو را دوست دارم تو این‌قدر مشغول آیینه‌ای که نمی‌فهمی، احمق، تورا دوست دارم

به افسون خیالش می‌کند در من نگاه آهو نه البته مدام و دم به دم، بل گاه‌گاه آهو شبِ این گوشۀ چشمش پر از ژرفای تاریکی‌ست و در آن گوشۀ چشمش می‌افروزد پگاه آهو من البته خودم زن دارم و فرزند، با این حال نمی‌دانم چه می‌خواهد ز من با آن نگاه آهو

یک مشت کتاب و دفتر و دیگر هیچ

روزی که عرصه چون کشِ شلوار تنگ شد آقای ایکس راهی شهر فرنگ شد

حرف‌ها دارم، آیا بزنم یا نزنم؟ نزنم می‌ترکم‌ها، بزنم یا نزنم؟

در کلّه‌پزی صبح سحر، ای ببعی جان صحبت سر اعضای تو بود و تو نبودی

من رفته‌ام گلاب بیارم، نرو آقای خواستگار، کجا می‌روی؟