بریده‌هایی از کتاب اشتباه در ستاره‌های بخت ما (نحسی ستاره های بخت ما)

نوشتن احیا نمی‌کند. نوشتن دفن می‌کند.

مردم به‌تدریج به زیبایی‌ها عادت می‌کنن.»

“گاهی به نظر می‌رسه که جهان می‌خواد مورد توجه باشه.”

«چرا غذاهای صبحونه همیشه غذاهای صبحونه‌ست؟ مثلاً چرا برای صبحونه خورش کاری نمی‌خوریم؟»

بود. اجساد پارسیان و اسپارتی‌ها روی هم انباشته شده بود و درست متوجه نمی‌شدم چرا پارس‌ها آن‌قدر خبیث بودند

حدس می‌زنی تا حالا چندتا آدم مُرده‌ن؟» گفت «تصادفاً جواب این سؤال رو می‌دونم. حدود هفت میلیارد آدم زنده وجود داره و حدود نود و هشت میلیارد آدم مُرده.»

«به ازای یه نفر زنده، چهارده مُرده وجود داره.»

از نگاه کردن به آدم‌های قشنگ لذت می‌برم. مدتی قبل تصمیم گرفتم که این لذت‌های سادهٔ زندگی رو از خودم نگیرم.

«یه روز می‌آد که همهٔ ما از دنیا رفته‌ایم. همهٔ ما. زمانی می‌رسه که هیچ انسانی باقی نمی‌مونه که به خاطر بیاره زمانی کسی وجود داشته، یا این‌که گونهٔ ما آدم‌ها چه کارهایی کرده. هیچ‌کس باقی نمی‌مونه که ارسطو یا کلئوپاترا رو به خاطر بیاره، چه برسه به شما. هر کاری که کردیم و هر چی که ساختیم و نوشتیم، فکر کردیم و کشف کردیم، فراموش می‌شه.»

آن پسر همچنان نگاهم می‌کرد. حس کردم سرخ شده‌ام. آخرش نتیجه گرفتم که بهترین کار این است که به او زل بزنم. به‌هرحال نگاه کردن فقط حق پسرها نیست.

به قول شاعر گران‌قدر سیاوش کسرایی: «زندگی زیباست / زندگی آتشگهی دیرینه پابرجاست / گر بیفروزیش، / رقصِ شعله‌اش در هر کران پیداست.»

به قول شاعر گران‌قدر سیاوش کسرایی: «زندگی زیباست / زندگی آتشگهی دیرینه پابرجاست / گر بیفروزیش، / رقصِ شعله‌اش در هر کران پیداست.»

خانه جایی است که دل آدم آن‌جاست

«تو برای ما نارنجک نیستی. هَزِل، فکر کردن به مرگ تو ما رو غمگین می‌کنه، ولی تو نارنجک نیستی. تو فوق‌العاده‌ای. شاید خودت نمی‌دونی عزیزم، چون هیچ‌وقت بچه‌ای نداشتی که به یه جوون خارق‌العاده و کتاب‌خون و علاقه‌مند به برنامه‌های جالب تلویزیونی بدل بشه، اما لذت و شادی‌ای که به ما هدیه می‌دی خیلی بیش‌تر از غمیه که از بیماریت احساس می‌کنیم.»

مثل کارولاین مترز که یک بمب بود و وقتی منفجر شد خُرده‌ترکش‌های زیادی توی ذهن اطرافیانش به جا گذاشت.

گفتم «خدایا، تو بهترینی.» جواب داد «شرط می‌بندم هر پسری هزینهٔ یه سفر خارج از کشور رو به‌ت بده همین رو به‌ش می‌گی.»

“درد مثل پارچه‌ست؛ هر چی مستحکم‌تر باشه، ارزشمندتره.”

که جاه‌طلبیِ سیری‌ناپذیر آدم‌ها هرگز با تحقق رؤیاها سیراب نمی‌شود؛ چون همیشه این فکر وجود دارد که همه‌چیز می‌تواند بهتر و دوباره انجام شود.

در این دنیا نمی‌توانی انتخاب کنی که آسیب ببینی، ولی می‌توانی انتخاب کنی چه کسی به تو آسیب برساند. من انتخاب‌هایم را دوست دارم. امیدوارم او هم انتخاب‌هایش را دوست بدارد. من هم انتخاب‌هایم را دوست دارم. دوست‌شان دارم.

قهرمانانِ واقعی الزاماً کسانی نیستند که کاری انجام می‌دهند. قهرمانان واقعی کسانی هستند که توجه می‌کنند و توجه نشان می‌دهند. کسی که واکسن آبله را کشف کرد، چیزی کشف نکرد. او فقط متوجه شد که آدم‌های مبتلا به آبلهٔ گاوی به بیماری آبلهٔ معمولی دچار نمی‌شوند.