بریده‌هایی از کتاب کیمیاگر

“هرکس می‌خواهد آدم را در علمش، نوح را در تقوایش، ابراهیم را در بردباری‌اش، موسی را در هیبتش، و عیسی را در عبادتش بشناسد، علی را ببیند.” (۷) رسول خدا در همین یک روایت، صفت چندین پیامبر اولوالعزم را در علی جمع کرده است. پس علی پس‌از رسول اکرم، از همهٔ انبیا برتر است و محبوب‌ترینِ خلق خدا پس از ایشان است.»

پیامبر عظیم‌الشأن را به کار می‌برم که فرمود: «معده خانهٔ همهٔ دردهاست، و پرهیز، درمان هر دردی.»

یونس تا سرش به بالش رسید، خوابش برد؛ حتی فرصت نکرد لحظه‌ای در آرامش این اتاق، به راهی که آمده بود، فکر کند. دوست داشت معمای دختر پشت پرده را زودتر حل کند تا از این فکری که گریبان‌گیرش شده رها شود، اما خیلی زود خوابش برد. وقتِ بیدار شدن، هنوز چشم‌هایش کامل باز نشده بود که فکرش رفت سمت حرف‌های دختر. حسی بیگانه با او همراه شده بود. نه او را دیده بود، نه حتی می‌دانست که نسبتش با پیرمرد چیست. همین اندازه می‌توانست بفهمد که همسرش نیست. بعد با خودش گفت: «اگر همسر جابر نیست، پس چرا او را آقا خطاب کرد؟!»

گرمابه آماده و گرم است. سفره نیز پهن است. اول شام می‌خورید یا گرمابه می‌روید؟ جابر لبخندی زد و دستی به شانهٔ مرد کشید. اول نماز می‌خوانیم.

سپس رو کرد به جمعیت و گفت: «ای مردم! چگونه توانستید مولایتان علی را رها کنید و راه دشمنانش را پیش بگیرید و دست ارادت به پیشوایان کفر و گمراهی بدهید؟!»

مولایمان جعفر صادق، با اشارهٔ نگاهش خاک را طلا می‌کرد.»

«دنیا برای حقیقت خلق شده پسرم. برای جست‌وجوی حقیقت، باید تن به راه زد.»

ادعای مسلمانی دارید و می‌گویید بر دین محمدید. به خدا قسم! محمد از دین شما بیزار است.»

«این‌ها نامشان شیعه است؛ مرامشان اما...»

جعفر صادق مگر جز معلمی کار دیگری هم داشت؟ ساریه لبخندی زد و گفت: «امام فقط از دست‌رنجش روزی می‌خورد. مزرعه داشت و خودش کشاورزی می‌کرد. گاهی هم چوب درختانش را خودش می‌برید و می‌فروخت.»