بریده‌هایی از کتاب عروس قریش

بِرّه دستی بر سر کودکش کشید و گفت: «از پستو زیراندازی بردار و بخواب. من بیدارم و تا طلوع آفتاب به آفتابی که در گهواره خوابانده‌ام، می‌نگرم.

گمان می‌کنم چاه فراق من هیچ‌وقت پر نمی‌شود. گمان می‌کنم هرچه می‌گریم اشک‌هایم بر شنزارها و بیابان‌های داغ فرو می‌چکد و زمین در دم اشک‌های من را می‌بلعد. گمان می‌کنم این دو سال تمامی ندارد و من دیگر روی پسرم را نخواهم دید...

در این جهان هیچ‌چیز بی‌مقدار نیست مادر! همهٔ کائنات را کسی آفریده است. خالقی تمامی مخلوقات را خلق کرده و به هریک ارج و عظمت معینی بخشیده است.

نگاهی عمیق به ابوطالب انداخت و افزود: «اما پسر تو شیری شجاع است که یاور آن پیامبر خواهد شد.»

حارث پرسید: «نام این پیامبر موعود چیست؟» سطیح گفت: «در آسمان احمد و در زمین محمد نامیده می‌شود. او هلاک‌کنندهٔ اصنام و اوثان است.»

عبدالمطلب با اشارهٔ دستش آنان را به سکوت خواند و به ترجمان گفت: «به این امیر عاقل خودتان بگویید انسان فقط بر چیزی که از آن اوست، توان حکم‌رانی دارد. من تنها مالک شتران خود هستم که سپاهتان آن‌ها را به تاراج برده است. کعبه نیز مالکی دارد که سخنان ابرهه را شنیده و پاسخش را خواهد داد.»

«جوانمردی جامه‌ای است که تنها راست قامت شماست و این مردان بهره‌ای از آن نبرده‌اند.»

زنان هم می‌توانند با به دست آوردن دل شوهران و زادن و پروردن فرزندان دانا، بزرگ‌ترین کار خلقت را به سرانجام برسانند.

- تمام صفات انبیا را یک‌جا به وی عطا کنید: صفای آدم، معرفت شیث، رقت قلب نوح، خلیلی ابراهیم، گفتار اسماعیل، رضای اسحاق، فصاحت صالح، حکمت لوط، سیمای یوسف، خشنودی یعقوب، بردباری موسی، طاعت یونس، صبر ایوب، جهاد یوشع، صوت داود، حب دانیال، وقار الیاس، زهد یحیی، بخشش عیسی و... صدا در صدا می‌پیچید از هر سو. - السلام علیک یا محمد! - السلام علیک یا محمود! - السلام علیک یا احمد! - السلام علیک یا حامد!

- تمام صفات انبیا را یک‌جا به وی عطا کنید: صفای آدم، معرفت شیث، رقت قلب نوح، خلیلی ابراهیم، گفتار اسماعیل، رضای اسحاق، فصاحت صالح، حکمت لوط، سیمای یوسف، خشنودی یعقوب، بردباری موسی، طاعت یونس، صبر ایوب، جهاد یوشع، صوت داود، حب دانیال، وقار الیاس، زهد یحیی، بخشش عیسی و... صدا در صدا می‌پیچید از هر سو. - السلام علیک یا محمد! - السلام علیک یا محمود! - السلام علیک یا احمد! - السلام علیک یا حامد!

همسر برادرت به هدایتگر خلق حمل برداشته و همسر تو به پادشاه مؤمنان و مرسلان حمل خواهد برداشت. هر دو طفل در روزگاری بس نزدیک چون ستاره‌ای سرخ در آسمان مکه خواهند درخشید

«می‌خواهم عبدالمطلب را ببینم. همو که شنیده‌ام چنان کریم است که سگ خانه‌اش با تمام مهمانانش مأنوس شده و دیگر غریبه‌ای نمانده است تا برای او پارس کند.»

«ام‌ایمن، درست‌کاری و دل‌سوزی تو برای تمام خاندان بنی‌هاشم آشکار است. پروردگار خیرت دهد که از آمنه و یادگار پسرم مراقبت می‌کنی.»

آه که همیشه دنیا به دلخواه ما نمی‌چرخد.

زمانهٔ جاهلیت اُولی با آمدن ابراهیم به سر آمد؛ حال هنگام آن است که با آمدن فرزند تو جاهلیت اُخری نیز به سر آید. آمنه نمی‌دانست رؤیا او را درربوده بود و یا خودش داشت رؤیاهایش را رنگ می‌زد، فقط مردی را دید که گفت نامش ادریس پیامبر است و او را به تولد پیامبر عظیم‌الشأنی نوید می‌دهد.

من ایمان دارم هرجا که باشم خداوند بندهٔ برگزیده‌اش را پاس خواهد داشت

شرم مانع از آن شد که نزد بزرگان به غلیان اندیشه‌هایش اجازهٔ فوران دهد

آمنه کسی را می‌خواست که عبدِ الله باشد، نه عبدِ لات. همان الله که پدرش می‌گفت عبدالمطلب به او ایمان دارد و می‌گوید رشتهٔ زندگی‌شان به دست اوست.

می‌گوید باید خواهانش از بزرگ‌مردان قریش باشد و از طایفهٔ بنی‌هاشم. او هم فهمیده است آنان همسرانشان را بسیار دوست می‌دارند و حرمت زنان را نیز نگاه می‌دارند.

عبدالمطلب محبوب قبیلهٔ قریش است و هر امری دهد برای من و بزرگان دیگر طوائف قریش حجت است. او بر دین حنیف پایبند است. هرچند برخی از شیوخ و بزرگان سخنان او را خوش نمی‌دارند و به رباخواری و عیش‌ونوش خویش مشغول‌اند و در دارالندوه با او سر ناسازگاری دارند.