بریده‌هایی از کتاب پسرک، موش کور، روباه و اسب

«به‌نظرت بزرگ‌ترین راه هدردادن وقت چیه؟» موش کور گفت: «اینه که خودت رو با بقیه مقایسه کنی.»

اسب گفت: «بعضی وقت‌ها.» پسرک پرسید: «بعضی وقت‌ها چی؟» «بعضی وقت‌ها بلندشدن و ادامه‌دادن کار شجاعانه و شکوهمندیه.»

موش کور پرسید: «بهترین کشفت توی زندگی چی بوده؟» پسرک جواب داد: «اینکه من کافی‌ام، همین جوری که هستم.»

«یه چیزی کشف کردم که از کیک بهتره.» پسرک گفت: «خالی نبند.» موش کور جواب داد: «راست می‌گم.» «خب، چیه؟» «بغل. موندگاری‌ش بیشتره.»

موش کور گفت: «اینکه با خودت مهربون باشی از بهترین انواع مهربونیه.»

«اشک‌ها به دلیلی سرازیر می‌شن و نشونهٔ قدرت تو هستن نه ضعفت.»

«به‌نظرت بزرگ‌ترین راه هدردادن وقت چیه؟» موش کور گفت: «اینه که خودت رو با بقیه مقایسه کنی.»

موش کور پرسید: «بهترین کشفت توی زندگی چی بوده؟» پسرک جواب داد: «اینکه من کافی‌ام، همین جوری که هستم.»

موش کور گفت: «من خیلی کوچیکم.» پسرک گفت: «آره، ولی با بودنت تغییر بزرگی ایجاد می‌کنی.»

«فکرش رو بکن اگه کمتر می‌ترسیدیم چه‌جوری بودیم.»

موش کور گفت: «معمولاً منتظر مهربونی می‌مونیم... ولی مهربونی با خودمون رو می‌شه همین الان شروع کنیم.»

«یکی از بزرگ‌ترین آزادی‌های ما اینه که انتخاب می‌کنیم چطور به چیزهای مختلف واکنش نشون بدیم.»

«اغلب بخشیدن خودت سخت‌ترین نوع بخشیدنه.»

«حقیقت اینه که هیچ‌کس توی زندگی استاد نیست و همه همین‌جوری می‌رن جلو.»

پسرک گفت: «بعضی وقت‌ها می‌ترسم شماها بفهمین من معمولی‌ام.» موش کور گفت: «عشق و علاقه نیازی به خاص‌بودن نداره.»

«یکی از بزرگ‌ترین آزادی‌های ما اینه که انتخاب می‌کنیم چطور به چیزهای مختلف واکنش نشون بدیم.»

موش کور گفت: «اینکه با خودت مهربون باشی از بهترین انواع مهربونیه.»

پسرک زیر لب گفت: «فهمیدم واسهٔ چی اینجاییم.» موش کور پرسید: «واسهٔ کیک؟» پسرک گفت: «واسهٔ دوست‌داشتن.» اسب گفت: «و دوست‌داشته‌شدن.»

«فکرش رو بکن اگه کمتر می‌ترسیدیم چه‌جوری بودیم.»

موش کور پرسید: «بهترین کشفت توی زندگی چی بوده؟» پسرک جواب داد: «اینکه من کافی‌ام، همین جوری که هستم.»