بریده‌هایی از کتاب فارسی بخند

این روزها به خودم که می‌آیم ایستاده‌ام کنار پنجره. نمی‌دانم هم کی آمده‌ام. مثل عینکم که همیشه می‌دانم روی میزم است و هیچ‌وقت یادم نمی‌آید کی گذاشته‌امش آن‌جا.

نمی‌دانم وقتی چیزی را می‌فهمی شروع ماجراست یا همه‌چیز تمام شده.

این روزها به خودم که می‌آیم ایستاده‌ام کنار پنجره. نمی‌دانم هم کی آمده‌ام