بریده‌هایی از کتاب روایت رهبری

هی دم از غرب چقدر میزنید! چقدر میان‌تهی شدید! باید احکام اسلام را با احکام غرب بسنجیم! چه غلطی است! شکر نعمت این است که به اسلام وفادار باشید. من به شما اخطار میکنم که به اسلام وفادار باشید؛ من شما را نصیحت میکنم. من در همین مدرسه شاه را نصیحت کردم و نشنید، شما که چیزی نیستید.»

قریب به اتّفاق علمای شیعه، ازجمله بزرگانی چون شیخ مفید، شیخ طوسی، ابن‌ادریس حلّی، شهید ثانی، محقّق سبزواری، علّامه حلّی، مقدّس اردبیلی، محقّق کرکی و میرزای قمّی، «فقیه» را در زمان غیبت نایب عامّ امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشّریف) میدانند. رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) بصراحت علما را وارثان خود معرّفی فرموده است: «العلماء مصابیح الأرض، و خلفاء الأنبیاء، و ورثتی و ورثة الأنبیاء».

رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) فرمودند:‌ «امام همچون کعبه است که باید به‌سویش بروند، نه آنکه منتظر باشند تا او به‌سوی آنها بیاید.»

ولیّ‌فقیه در نظام اسلامی، اوّلاً محصول اراده و خواست مردم و ثانیاً مجتهد جامع‌الشّرایطی است که به مسائل زمان خود احاطه دارد، به روش برخورد با حیله‌ها و تزویرهای حاکم بر فرهنگ جهان آشنا است، بصیرت و دید اقتصادی دارد، و از کیفیّت برخورد با اقتصاد حاکم بر جهان مطلّع است و زیرکی و هوش و فراست لازم برای هدایت یک جامعهٔ بزرگ اسلامی و حتّی غیر اسلامی را دارد، و علاوه بر خلوص و تقوا و زهدی که درخور شأن مجتهد است، مدیر و مدبّر نیز هست.

رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) بصراحت علما را وارثان خود معرّفی فرموده است: «العلماء مصابیح الأرض، و خلفاء الأنبیاء، و ورثتی و ورثة الأنبیاء»

در یک جلسه باز ایشان [عدم صلاحیّت آیت‌الله منتظری برای رهبری آینده] را مطرح کردند. من به ایشان گفتم: «آقا! ما در این مجموعهٔ دوستان کس دیگری غیر از ایشان نداریم.»؛ ایشان گفتند: «نه، این‌جور نیست! شما رهبر بشوید.»؛ همین‌جور؛ «شما رهبر بشوید.»؛ من اصلاً این حرف را جدّی نگرفتم؛ واقعاً جدّی نگرفتم، هیچ؛ سکوت کردم. جلسه هم سکوت شد، چند لحظه‌ای گذشت. من روبروی امام نشسته بودم، حاج احمد آقا این‌طرف من نشسته بود. ایشان [خطاب به من] گفت: «بله، چطور شما میگویید کسی نیست؟ شما هستید، آقای موسوی اردبیلی هست.»؛ دوباره امام گفت: «نخیر، ایشان رهبر بشوند.

لیبرال‌های دولت موقّت تصمیم داشتند هواپیماهای اف ۱۴ خریداری شده از آمریکا در دورهٔ طاغوت را پس بدهند. دولت موقّت با این استدلال که این هواپیماها به درد نمیخورند و اساساً چون جمهوری اسلامی سیاست تهاجمی ندارد، نیازی به این نوع هواپیما هم ندارد، به دنبال پس دادن اف ۱۴ ها بودند. آیت‌الله خامنه‌ای وقتی از این تصمیم دولت موقّت مطّلع شدند، در مقابل آن ایستادند

حضرت امام (قدّس‌سرّه) هرچند از ابتدا مخالف انتخاب آقای منتظری به‌عنوان رهبر آیندهٔ نظام بودند، امّا این مخالفت را علنی نکرده و تصمیم گرفتند در کار خبرگان رهبری مداخله نکنند.

ایشان از یک‌سو نظام پهلوی را به سبب اینکه خواستهٔ مردم نیست، غیر قانونی میدانند و از سوی دیگر، پس از پیروزی انقلاب، هم دربارهٔ نوع نظام سیاسی و هم محتوای آن یعنی قانون اساسی جدید، به آراء عمومی مراجعه میکنند.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، جریانهای مخالف اسلام سیاسی بویژه لیبرال‌هایی که دولت موقّت را به دست گرفتند، تمامی تلاش خود را به‌کار بستند که نظام جدید، برخلاف خواست مردم و حضرت امام، «جمهوری اسلامی» نباشد. این جریانات در رفراندوم یازدهم و دوازدهم فروردین‌ماه ۱۳۵۸ شکست خوردند و ۹۹.۳ درصد رأی‌دهندگان، به جمهوری اسلامی آری گفتند.

شهید مطهّری پس از تعطیلی یکی از جلسات آیت‌الله خامنه‌ای ضمن ابراز ناراحتی شدید دراین‌باره گفته بود: «سیّدعلی خامنه‌ای از نمونه‌های ارزنده‌ای است که برای آینده موجب امیدواری است و در این مدّت کوتاه در مشهد کارهای پرثمری انجام داده که یکی از آنها جمع کردن جوانان روشنفکر و بیدار بوده و به همین جهت وی مورد توجّه [امام] خمینی هم واقع شده و [امام] خمینی دستور داده که هواخواهان وی خامنه‌ای را حمایت کنند.»

«حتّی اگر نیروهای وفادار به شاه بتوانند دوباره قدرت گیرند و از شاه بخواهند به ایران بازگردد، دیگر نمیتوانند جلوی جنبشی را بگیرند که گرچه فقط سرعت دوازده ماهه داشته، ولی سیزده قرن گذشته پشتوانهٔ آن بوده است.»

«پس از قبول قطعنامه توسّط ایران، رجوی سریع جلسه‌ای گذاشت و گفت ما تا یک هفتهٔ دیگر باید به ایران حمله کنیم؛ چون ایران از روی ضعف، قطعنامه را قبول کرده است و قرار است عراق از جنوب حمله کند تا ما براحتی از غرب پیشروی کنیم! و آن‌قدر به عملیّات معتقد بود که میگفت اتاق کار مرا در تهران آماده کنید تا من بیایم و بعد از ورود به تهران تا ۴۸ ساعت هر کاری خواستید بکنید و هرکس را خواستید بکشید تا اینکه من فرمان عفو بدهم!»

من به شما اخطار میکنم که به اسلام وفادار باشید؛ من شما را نصیحت میکنم. من در همین مدرسه شاه را نصیحت کردم و نشنید، شما که چیزی نیستید.

ولایت، در دورهٔ غیبت به فقیه منتقل میشود و «ولایت فقیه»، حاکمیّت آن انسانی است که در تفکّر و ایمان و ایدئولوژی حاکم بر جامعهٔ خودش، از همه بهتر وارد است و بهتر می‌شناسد. یک چنین کسی باید در یک جامعه حکومت بکند؛

شورای مرکزی حزب جمهوری اسلامی و نیز جامعهٔ مدرّسین حوزهٔ علمیّهٔ قم به اتّفاق آراء و علی‌رغم مخالفت ایشان، آیت‌الله خامنه‌ای را به‌عنوان نامزد خود برای سوّمین انتخابات ریاست‌جمهوری انتخاب کردند و حضرت امام خمینی که سابقاً با تصدّی روحانیون برای ریاست‌جمهوری موافق نبودند با نامزدی ایشان موافقت کردند.

کسانی که از منافقین و لیبرال‌ها دفاع میکنند، پیش ملّت عزیز و شهیددادهٔ ما راهی ندارند.

ما باید تمام عشقمان به خدا باشد نه تاریخ!

حضرت امام (قدّس‌سرّه) در مهرماه سال ۱۳۶۷ یعنی حدود نُه ماه پیش از ارتحال و حدود شش ماه پیش از برکناری آیت‌الله منتظری، وقتی در جلسه‌ای با حضور سران قوا، نخست‌وزیر و حاج احمد آقا خمینی اعلام کردند که آقای منتظری صلاحیّت رهبری را ندارد، از ایشان سؤال شد که پس برای رهبری آیندهٔ نظام چه باید کرد؟ ایشان حضرت آیت‌الله خامنه‌ای را شایستهٔ رهبری معرّفی کردند

شما بدانید که اگر امام زمان (سلام‌الله‌علیه) حالا بیاید، باز این قلمها مخالفند با او.».