بریده‌هایی از کتاب چهل و یکم

رو به حرم سلام داد

«در هر لباسی که باشم به خلق خدا خدمت می‌کنم و حواسم به حرام و حلال خدا هست.»

مگر می‌شود طوفان به پا کرد و بعد هم انتظار داشت که برگی از درختی نیفتد؟! مگر می‌شود حجاب از سر زن و کلاه از سر مرد بردارند و آب از آب تکان نخورد؟! نه نمی‌شد.

سرما تا مغز استخوانم نشت کرده بود و دست‌هایم سر سازگاری نداشت.

باید دست دزد را قطع کرد، در هر مقام و منصبی. حالا آن دزد پدرسوخته می‌خواهد شخص اول مملکت باشد یا یک رعیت دَله.»

می‌گویند هر آدمی را گرگی است، گرگِ یکی پول است، گرگ دیگری زن‌بارگی‌ست، و دیگری شکم‌بارگی و... الی غیرالنهایه؛ اما گرگِ من کتابت است. گاهی حاضرم تمام جان و هستی‌ام را بدهم و ساعتی با فراغ بال، در گوشه‌ای بنشینم و چیزی بنویسم.

توبه از پشیمانی دل آغاز می‌شود.

آن‌جا که دست خالی‌ات را دراز می‌کنی و می‌گویی: «خدایا من یاری‌دهنده‌ای ندارم جز تو.» او خواهد گفت: «بیا، بیا که منم فریادرس.» بعد به هنگامی که دیگری دست یاری می‌طلبد، باید دست او بگیری که این قول جوانمردان است: چون دستت را گرفتند دست دیگری را بگیری.

درون اتاق کتابخانه مجللی بود که چشم‌ها را خیره می‌کرد. فکر کردم «وای خدایا! بهشت یعنی همین‌جا. جنت من همین اتاق است.»

هنوز که هنوز است رشوه‌گیری و رشوه‌دهی بهترین شیوه پیش‌انداختن امور دولتی است