کتاب اندیشه در بحران؛ دفتر پنجم

اجتماع را به صورتی که بود نفرت‌انگیز می‌یافت ولی نفرت داشتن از آن را نفرت‌انگیز نمی‌یافت.

او جز برای نوشتن زندگی نمی‌کرد. قطعاً او به فکر اینکه زندگیِ کارمند اداری را داشته باشد نبود. او از چیزهای روزمره و سلسله‌مراتب‌ها، حرفه‌ها، کانون‌ها، حقوق و تکالیف، همهٔ چیزهای جدی زندگی نفرت داشت. او به این فکر که باید حرفه‌ای داشته باشد، همکاران و رؤسایی داشته باشد، قواعدی را محترم بشمارد و به دیگران بقبولاند، به‌سختی رضایت می‌داد. او هرگز پدر خانواده یا مرد زن‌داری نمی‌شد...

لئون تروتسکی معتقد بود اگر کسی می‌خواهد زندگی آرامی داشته باشد، نباید در قرن بیستم به دنیا بیاید.

سارتر انسان را «کوششی بیهوده»(۳۷) می‌داند.

سارتر و گروه او هیچ‌گاه وارد مبارزهٔ جدی عملی نشدند. همهٔ فعالیت آن‌ها چیزی بیش از «وراجی صرف دور یک فنجان چای» نبود. سارتر حرف می‌زد. می‌نوشت. از لحاظ تئوری اندیشهٔ مقاومت داشت، در ذهن و روحیه، ولی نه در عمل.

سارتر به خاطر اینکه هیچ‌گاه حمام نمی‌کرد و به صورت نفرت‌انگیزی کثیف بود، انگشت‌نما شده بود.

در عمق شخصیت سارتر نحوی احساس ناامنی وجود داشت و فشار همین احساس ناامنی بود که او را به الکلیسم و تنوع‌طلبی‌های جنسی سوق می‌داد.

در نخستین سال‌های دههٔ ۱۹۴۰ سارتر از نظر اغوا کردن دانشجویان دختر خود به صورت خطرناکی شهرت یافته بوده است. روبر فرانسیس در نقدی خصمانه دربارهٔ در بسته نوشت: «همهٔ ما مسیو سارتر را می‌شناسیم. او معلم فلسفهٔ عجیبی است و تخصصش مطالعهٔ لباس‌های زیر شاگردان خویش است.»

سارتر به سیمون می‌گفت: «تو عشق مرکزی هستی و بقیه پیرامونی‌اند.»

ژان پل سارتر در ۱۹۲۸ در امتحان آگراگاسیون فلسفه شرکت کرد، اما مردود شد. در ۱۹۲۹، دوباره در این امتحان شرکت کرد. این بار سارتر در امتحان نفر اول شد و سیمون دوبووار رتبهٔ دوم را کسب کرد. سارتر و دوبووار در سال ۱۹۲۹ با یکدیگر آشنا شدند و این آشنایی به‌سرعت به یک دوستی بدل شد؛ دوستی‌ای که تا پایان عمر سارتر ادامه داشت. سارتر و دوبووار هیچ‌گاه ازدواج نکردند، اما برای مدت زمان طولانی (و البته با وقفه‌های زمانی گاه و بیگاه) با یکدیگر زندگی کردند. روابط سارتر و دوبووار شبیه رابطهٔ زن و شوهر بود، اما در عین حال هریک در مواردی روابط جداگانه‌ای نیز داشتند و در رقابت‌های به‌اصطلاح عشقی و روابط حسادت‌آمیز وارد می‌شدند. البته سارتر بیش از بووار به دنبال هوس‌بازی و تنوع‌طلبی بود، در عین اینکه بووار نیز زن متعهد و پایبندی نبود.