بریده‌هایی از کتاب در انتهای ابرها

خدایا به این ننازم که پیوسته به یاد تو بودم؛ به این نازم که اگر من به یادت نبودم، تو به یادم بودی.

! به دخترها دائم امر و نهی می‌کرد از پسرها ایراد می‌گرفت.

من می‌دونم شما ادعای دوست داشتن خدا رو دارید، اما من بهتون میگم چه کسی راست میگه و خدا رو دوست داره! کسی که همهٔ آفریده‌های خدا رو دوست داشته باشه! از خاک و آب و هوا گرفته، تا حیوون و گیاه! و از همه مهم‌تر دوست داشتن عزیزانمون هست

من بهتون میگم چه کسی راست میگه و خدا رو دوست داره! کسی که همهٔ آفریده‌های خدا رو دوست داشته باشه! از خاک و آب و هوا گرفته، تا حیوون و گیاه! و از همه مهم‌تر دوست داشتن عزیزانمون هست که اونا رو برای خودشون بخوایم، نه برای جوونی و کاری که می‌تونن برامون انجام بدن! اونوقت خواهیم دید دنیا برای همهٔ ما جای بهتری میشه!

فرق نمی‌کنه خانهٔ سالمندان باشی یا توی خونهٔ خودت و کنار بچه‌هات. می‌دونین بعضی از همین بچه‌ها از روی دلسوزی به شما ستم می‌کنن؟ بدون فکر و ناخودآگاه، از روی محبت، کارهایی با شما می‌کنن که در شأن شما نیست؟ باهاتون طوری رفتار می‌کنن که انگار از روز ازل چیزی بلد نبودین! تا جایی که خودتون با پای خودتون به آسایشگاه سالمندان پناه می‌برین، غافل از اینکه اونجا زنده‌به‌گور میشین!

گذر زمان اونقدر کند تو رو پیر می‌کنه که باور نمی‌کنی! یک‌مرتبه دست‌هات و صورتت چروکیده؛ دندون‌هات یکی یکی خراب و موهای سرت سفید میشن و می‌ریزن! کمرت یارای ایستادن نداره و برای چند قدم راه رفتن به عصا و دستی که اونو بگیری نیاز پیدا می‌کنی! اما این فقط یک تغییر جسمیه! و حالا هر بار که خودتو توی آینه نگاه می‌کنی، نمی‌شناسی! چون سری داری پُرشور؛ پر از تجربه و بلوغ فکری! آگاهی از دنیای اطراف و نزدیکی به خدا. حالا تو می‌بینی در خشت خام چیزی رو که جوون‌ها توی آینه هم نمی‌ببینند! و در واقع، گنجی هستی که اگر در این مرحله جایی برای نشاط و شادی ورزش و سلامتی تو باشه، جایی برای غم و اندوه نمی‌مونه و برای اطرافیانت هم باقی نمیذاره! چون فقط این جسم توست که ناتوان شده!

؛ فقط اینو می‌دونم که منم دردها و گرفتارهای خودم رو دارم! بلند می‌خندم تا دنیا بدونه نمی‌تونه منو شکست بده!