بریده‌هایی از کتاب آیا فرزند شما افسرده است؟

کودکان افسرده وقتی در خانه هستند، با والدینشان بحث می‌کنند، با خواهر یا برادرشان دعوا می‌کنند، یا تمایلی به انجام کارهای خانه ندارند. کودکان افسرده سعی می‌کنند از انجام کارهایی که بیشتر باعث عصبانیتشان می‌شوند، مثل کارهای عادی روزانه یا تکالیف مدرسه اجتناب کنند. علاوه بر این، بعید است که آنان احساس افسردگی‌شان را با کسی در میان بگذارند.

بیلی از خودش متنفر بود و معتقد بود که مایه دردسر والدینش است. با آنکه کودک خوش‌سیما با چشمان قهوه‌ای و مژگان بلند بود، ولی احساس می‌کرد زشت است و معتقد بود که هیچ دختری او را دوست ندارد.

وقتی والدی از افسردگی رنج می‌برد، درمان افسردگی کودکش پیچیده‌تر می‌شود. والدین افسرده به زحمت می‌توانند به فرزندشان کمک کنند و ممکن است انرژی کافی برای حل مشکلات او را نداشته باشند، حتی اگر او را خیلی دوست داشته باشد. والد افسرده پیش از آنکه به فرزندش کمک کند، باید ابتدا افسردگی خودش را درمان نماید. صرفاً با توجه به زمینهٔ ژنتیکی، نمی‌توان مطمئن بود که کودک حتماً به افسردگی مبتلا خواهد شد.

استعداد افسردگی ارثی است. اگر یکی از والدین افسردگی داشته باشد، ۲۵ درصد احتمال دارد که کودک او نیز از این بیماری رنج ببرد. اما مهم است به خاطر بسپارید که اکثر والدین افسرده، کودکان افسرده ندارند. والدینی که مستقیماً و شخصاً افسردگی را تجربه کرده‌اند، نباید تصور کنند که کودکانشان نیز دنباله‌روی راه آنان خواهند بود

کودکان ژن کنترل استرس و اضطراب را به ارث می‌برند. بعضی از کودکان با آنکه در شرایط پراسترس، متزلزل و ناامن زندگی می‌کنند، افسرده نمی‌شوند، درحالی‌که سایرین که در خانواده‌های آرام و محیطی امن زندگی می‌کنند، دچار افسردگی می‌شوند و افسردگی امنیت خانوادگی‌شان را از بین می‌برد؛ بنابراین هیچ‌یک از عوامل مذکور را نمی‌توان صرفاً دلیلی بر ایجاد افسردگی دانست.