بریده‌هایی از کتاب سقوط میستی؛ کتاب چهارم

اگر من مثل آنها ایستاده بودم، احتمالاً یک پرنده روی سرم فضله می‌انداخت یا باد دامنم را در جهت نادرست بالا می‌زد.

من از آن مدل آدم‌هایی بودم که حتی می‌ترسیدم با بقیه تولدت مبارک بخوانم که مبادا صدایم شبیه جیرجیر به نظر برسد.

«من شروع می‌کنم.» اعتراف کردم: «من همیشه فکر می‌کردم می‌خوام دلفین باشم. توانایی شنای فوق‌العاده همراه با یه لبخند گل‌وگشاد؛ آدم عاشقش می‌شه.»