بریده‌هایی از کتاب مقدمه‌ای بر اقتصاد سیاسی ایران در سایۀ تحریم

باید به آنچه که مردم را خارج از بازار کار نگه داشته است، توجه کرد.

میزان انتشار پول توسط بانک مرکزی تنها می‌تواند در حد مجاز تولیدات ملی سالانه باشد. بر این اساس اگر بیشتر از رشد تولید سالیانه پولی به اقتصاد تزریق شود، با توجه به اینکه سرعت گردش پول تقریبا ثابت است، تنها نتیجه آن افزایش سطح عمومی قیمت‌ها خواهد بود.

تنها راهکارهای ممکن این است که اولا بانک‌های تجاری و بانک مرکزی و موسسات اعتباری به فعالیت‌های غیر تخصصی خود یعنی هر نوع فعالیت غیر بانکی خاتمه دهند و دوم اینکه قابلیت خلق پول آنها محدود و حتی حذف شود.

بی‌توجهی به عواقب ویرانگر بخش مالی افسارگسیخته که حجم پول بالایی را در خود جابجا می‌کند، در کنار سیاست‌های نادرست تجارت بین‌الملل در ایران رکود اقتصادی بالایی را برای اقتصاد ایران به ارمغان آورده است. سیاست‌های تجاری ایران عموما بر واردات کالاهای مصرفی بجای تولید داخل استوار بوده است.

بهترین سیستم بازتوزیع درآمد و عدالت اجتماعی، مالیات مستقیم به صورت مالیات تصاعدی بر تجمیع درآمد اشخاص است.

اصلاح ساختار مالیاتی ایران، با تاکید بر مالیات بر تجمیع درآمد افراد به صورت تصاعدی، افزایش پرداخت‌های انتقالی به طبقات فرودست جامعه، شناسایی ضعیف‌ترین اقشار جامعه از طریق اصلاح سیستم مالیاتی (مالیات بر تجمیع درآمد) و برنامه جیره‌بندی در شرایط تحریم لازمه کنترل وضعیت نامطلوب نابرابری در اقتصاد ایران است.