بریده‌هایی از کتاب مشاعره‌؛ اشعار ناب از شاعران بزرگ

جوانمرد و خوشخوی و بخشنده باش چو حق بر تو پاشد تو بر خلق پاش (سعدی)

آتش عشق چنان در دلم افروخته بود دیده گر آب نمی‌ریخت جگر سوخته بود

آن‌چه زمخلوق خدا طالب است حب علی ابن ابی‌طالب است

صد نامه نوشتیم و جوابی ننوشتی این هم که جوابی ننویسند جوابی است (راغب تبریزی)

آن‌قدر گرم است بازار مکافات عمل چشم اگر بینا بود هر روز روز محشر است

جهان سر به سر چون فسون است و بس نماند بد و نیک بر هیچ‌کس (فردوسی)

جمال شخص نه چشم است و زلف و عارض و خال هزار نکته درین کار و بار دلداریست (حافظ)

از مکافات عمل غافل مشو گندم از گندم بروید جو ز جو (خواجه عبدالله انصاری)

آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است با دوستان مروت با دشمنان مدارا (حافظ)

دمی را که سرمایهٔ زندگی است به تلخی سپردن نه فرخندگی است (نظامی)

در بادیه عشق دویدن چه خوش است از خیر کسان طمع بریدن چه خوش است (بابا افضل کاشانی)

آن‌چه نزد خرد اسباب سرافرازی بود آزمودیم به جز عشق رخت بازی بود (مولانا)

صد بد و نیک بگذرد به سرت که نباشد ز خویشتن خبرت (جامی)

ای دل غمین مباش که این نیز بگذرد این غصه‌ها ز قلب حزین نیز بگذرد

استخوان سر فرهاد فرو ریخت ز هم دیده‌اش در ره شیرین نگران است هنوز (عبرت نائینی)

آید وصال و هجر غم‌انگیز بگذرد ساقی بیار باده که این نیز بگذرد

شب خیز که عاشقان به شب راز کنند گرد  در و بام دوست پرواز کنند (ابوسعید ابوالخیر)

آدمی در عالم خاکی نمی‌آید بدست عالمی دیگر بباید ساخت و زنو آدمی (حافظ)

رهی پیشم آور که فرجام کار تو خشنود باشی و من رستگار (نظامی)

روزگارست که گه عزت دهدگه خوار دارد چرخ بازیگر ازین بازیچه‌ها بسیار دارد (قائم مقام فراهانی)