بریده‌هایی از کتاب مشاعره‌؛ اشعار ناب از شاعران بزرگ

امشب صدای تیشه از بیستون نیامد گویا به خواب شیرین فرهاد رفته باشد (حزین لاهیجی)

فهم عاقل را به عاشق راه نیست هر چه گویم باز می‌گویی که چیست؟ (مولانا)

دوست همان به که بلاکش بود عود همان به که در آتش بود (مولانا)

مادر موسیقی بهشت همانا صدای توست گوش دلم به زمزمه لای لای توست (شهریار)

جز من اگرت عاشق و شیداست، بگو ور میل دلت به جانب ماست، بگو (مولانا)

بگفت از عشق کارت سخت زار است بگفت از عاشقی خوشتر چکار است (نظامی)

ذات تو غنی و ما همه محتاجیم محتاج به غیر خود مگردان ما را (خواجه عبدالله انصاری)

اگر عاشق نمی‌بودیم صائب چه می‌کردیم با این زندگانی (صائب)

مادر هستی‌ام به امید دعای توست فردا کلید باغ بهشتم رضای توست (شهریار)

رشکم از پیرهن آید که در آغوش تو خسبد زهرم از غالیه آید که بر اندام تو ساید (سعدی)

جور و بیداد کند عمر جوانان کوتاه ای بزرگان وطن بهر خدا داد کنید (ملک الشعرا بهار)

در دایره قسمت ما نقطهٔ تسلیمیم لطف آن‌چه تو اندیشی حکم آن‌چه تو فرمایی (حافظ)

امروز که در دست توام مرحمتی کن فردا که شدم خاک چه سود اشک ندامت

چو دل را محرم اسرار کردند خموشی را امانت دار کردند (وحشی بافقی)

ثنا و حمد بی‌پایان خدا را که صنعش در وجود آورد ما را (سعدی)

من همین یک نفس از جرعه جانم باقی است آخرین جرعهٔ این جام تهی را تو بنوش (فریدون مشیری)

قهقهی زد از سر درد فراق زار نالید از هجوم اشتیاق (جامی)

داغ پنهان من از خنده خونین پیداست ای بسا خنده که از گریه غم‌انگیزتر است (رهی معیری)

هر چند که یک روز خوش از عمر ندیدیم هر روز دگر حسرت دیروز کشیدیم (امیری فیروزکوهی)

چنانت دوست می‌دارم که گر روزی فراق افتد تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم (سعدی)