بریده‌هایی از کتاب ۷۵ راز والدین موفق

خواسته‌های خود را بیش‌ازحد تکرار نکنید. به بچه‌های کوچک باید هزاران بار تذکر داد که چه کاری را باید و چه‌کاری را نباید انجام دهند. درعین‌حال، نوجوانان اصلاً دوست ندارند کسی به آن‌ها غر بزند. تنها روش حل این مشکل، یادآوری است؛ مثلاً بگویید: «گریس، شیرت را قبل از اینکه سرد شود بخور» ، ولی اگر بازهم گوش نکرد، بگویید: «اگر همین الان شیرت را تمام نکنی، اجازه نداری کارتون مورد علاقه‌ات را تماشا کنی.» از تکرار پیام بیش از دو یا سه بار خودداری کنید. اگر به دادوفریاد ادامه دهید کودکان از شما پیشی می‌گیرند. با بزرگ‌تر شدن بچه‌ها از تعداد دفعات تذکر بکاهید. نکاتی که ذکر شد، به شما کمک می‌کند بدون اینکه از شدت عصبانیت موهای خود را بکنید، فرزند خود را وادار کنید به حرف شما گوش کند.

او می‌خواست در آفتاب بنشیند. اِمی پسرش را صدا زد ولی جان از جایش تکان نخورد. سپس جاش یکی از شکلات‌های مورد علاقه جان را به او نشان داد و گفت: «فقط وقتی می‌توانی این را بخوری که بیایی اینجا بنشینی. اگر همان‌جا بنشینی ما این شکلات را می‌خوریم.» اما جاش همچنان با لجاجت از جایش تکان نمی‌خورد. بیش از یک ساعت گذشت و جان متوجه شد پدرش روی حرفش مانده و شکلاتش کوچک‌تر شده است. او به سمت پدر و مادرش دوید، شکلات مانده را خورد و تا انتهای پیک‌نیک همان‌جا نشست.

امکان انتخاب بدهید. بگذارید کودک انتخاب کند. گاهی اوقات، کودک عمداً به حرف شما گوش نمی‌دهد چون فکر می‌کند نتیجه این گوش کردن برایش مطلوب نخواهد بود. وقتی به فرزندتان امکان انتخاب می‌دهید درواقع انعطاف‌پذیری آن‌ها را برای عمل کردن به خواسته‌هایتان بیشتر می‌کنید. در یک صبح زیبای یکشنبه جاش و اِمی تصمیم گرفتند با پسر ۴ ساله خود، جان، برای پیک‌نیک به پارک سر خیابان بروند. آفتاب به‌شدت می‌تابید و آن‌ها دنبال سایه‌ای می‌گشتند تا بتوانند زیر آن پیک‌نیک خود را برپا کنند. پس از مدتی جستجو بالاخره درختی را پیدا کردند و زیر سایه آن نشستند، ولی جان دوست نداشت کنار پدر و مادرش بنشیند.

یک روز کیت، بن را دید که کنجکاوانه مشغول خواندن لیست خریدی است که او تهیه کرده بود. وقتی به خرید رفتند بن تقریباً همه موارد داخل لیست را به خاطر داشت. از آن روز به بعد کیت همه خواسته‌هایش را روی برگه‌هایی می‌نویسد و روی یخچال می‌چسباند. اگر اسباب‌بازی‌ها روی زمین پخش‌وپلا باشند، کیت می‌نویسد: «قبل از اینکه کسی روی ما لگد کند ما را از زمین بردار.» در عرض نیم ساعت کل اتاق مرتب می‌شود.

یادداشت‌های کوچک بنویسید. همه افراد چه پیر و چه جوان عاشق یادداشت هستند. پیام‌های نوشتاری در خود جادویی دارند که کلام ندارد. شاید دلیلش این باشد که شما به‌جای اینکه به صدای شخص گوینده گوش کنید یادداشت را با صدای خودتان می‌خوانید. این یادداشت‌ها را به جاهایی بچسبانید که فرزندتان بیشتر رفت‌وآمد می‌کند، یادتان باشد آن‌ها را تا ارتفاع چشم کودک بچسبانید نه خیلی بالا. کیت پسری پنج ساله به نام بن داشت که اصلاً به حرفش گوش نمی‌داد، کیت به‌سختی می‌توانست بن را کنترل کند. او از روش‌های زیادی استفاده کرد تا فرزندش را وادار به حرف‌شنوی کند؛ التماس، تهدید، حتی رشوه، اما هیچ‌یک از این روش‌ها مثمر ثمر واقع نشدند.

اصل مطلب را مستقیماً بیان کنید. دامنه توجه کودکان بسیار محدود است. آن‌ها قادر نیستند مدت زمان طولانی روی یک موضوع تمرکز کنند. شما به‌عنوان یک پدر یا مادر باید از جملات کوتاه برای بیان اصل مطلب استفاده کنید. از کلمات قلمبه‌سلمبه یا جملات بلند و پیچیده استفاده نکنید. وقتی همین‌طور پشت سرهم کلمات عجیب‌وغریب به زبان می‌آورید، کودک فقط سر خود را به علامت تائید تکان می‌دهد، اما درواقع هیچ‌کدام از این کلمات وارد مغزش نمی‌شود. جملات دستوری طولانی به‌طور بالقوه به معنای یک پاسخ منفی محکم از سوی کودک هستند.

خواسته‌هایتان باید عقلانی باشد و قاطعانه بیان شود. وقتی از کودک می‌خواهید کاری را انجام دهد، او دقیقاً می‌فهمد که قاطع هستید یا خیر؟ آن‌ها حتی حالت‌های صورت و بدن و تن صدای شما را در آن هنگام درک می‌کنند. اگر ذره‌ای احساس کنند که شما قاطعانه حرف نمی‌زنید، می‌توانند با گریه کردن و نق زدن از انجام کار سر باز بزنند. همچنین سعی کنید در بیان خواسته‌های خود از کلمات کمتری استفاده کنید، جمله‌هایتان باید بسیار کوتاه بوده و اصل مطلب را ادا کند؛ مثلاً، به جای اینکه بگویید: «آرجان، لباس‌هایت را داخل کمد بگذار.» ، بگویید: «آرجان، لباس‌ها» . یادتان باشد خواسته‌های خود را بارها و بارها تکرار نکنید. هیچ‌کس دوست ندارد شخصی مدام به او غر بزند.

اینکه چگونه بتوانید کودک خود را وادار کنید از شما اطاعت کند، ممکن است در ابتدای امر بسیار دشوار به نظر برسد، اما به‌هیچ‌وجه غیرممکن نیست. کودکان موجوداتی بسیار هوشیار و الگوپذیر بوده و از محیط اطراف خود و رفتارهای دیگران تقلید و الگوبرداری می‌کنند. اکثر کودکان از یک قانون طلایی تبعیت می‌کنند: با دیگران همان‌گونه رفتار کن که می‌خواهی با تو رفتار شود. نکاتی که در ذیل می‌خوانید، به شما کمک می‌کند فرزندتان را وادار به حرف‌شنوی کنید.

فصل اول: شنیدی چی گفتم؟ تربیت و پرورش کودک در بسیاری از مواقع امری بسیار طاقت‌فرسا به شمار می‌رود، مخصوصاً وقتی دارای فرزندان ۲ سال به بالا باشید. کودکان در این سن اصلاً به حرف پدر و مادر خود گوش نمی‌کنند. هیچ‌کدام از ما قبل از اینکه بچه‌دار شویم، هرگز تصور نمی‌کردیم پدر و مادر شدن تا این حد دشوار باشد. درواقع می‌توان پرورش فرزند را به رانندگی در یک جاده پر پیچ و خم و ناهموار تشبیه کرد؛ تا یک مسیری همه‌چیز خوب پیش می‌رود و ناگهان بنگ! باکمال ناباوری می‌بینید که در یک گودال افتاده‌اید. در پرورش کودک هم قطعاً چنین تجربه‌ای را خواهید داشت؛ گاهی اتفاق می‌افتد که کودک بدون هیچ اعتراضی به حرفتان گوش داده و مثل یک فرشته رفتار می‌کند. درعین‌حال، در مواقعی هم او بیش‌ازحد لجوج و سرسخت می‌شود و شما با خود فکر می‌کنید که او یک شیطان به تمام معناست.

خواسته‌های خود را بیش‌ازحد تکرار نکنید. به بچه‌های کوچک باید هزاران بار تذکر داد که چه کاری را باید و چه‌کاری را نباید انجام دهند. درعین‌حال، نوجوانان اصلاً دوست ندارند کسی به آن‌ها غر بزند.