بریده‌هایی از کتاب اردوان الاسرار به قلم شیک شبح

((من از درد این نوابغ،شب‌ها کابوس می‌بینم.من از درد این‌ها،روحم تماماً زخم خورده،سالیان سال باید صبر کنم تا هر کدامشان به دنیا بیایند و در انتها این علم ناقص،این جادوی نادان،همه ی‌شان را به باد می‌دهد.من سالیان سال است که از نابود شدن این‌ها رنج می‌کشم.))

جنگ بازی قشنگی است. بیرون می‌ایستی و از پنجره ی شفاف خانه‌ات به آسمان آبی خیره می‌شوی و پول در می‌آوری. این حقیقت دارد که در جهان چیزی نمی‌میرد. بلکه در فرایند گزار دیپلماسی ماده به پول تبدیل می‌شود.

شما که دوست ندارید فراموش شوید. دارید؟

در سرزمین جن‌ها باد می‌بارد. باران می‌وزد. من هم درک نمی کنم البته. من خودم مال سزمین اشباحم. ما‌ها بادمان می‌تابد بارانمان می‌خزد خورشیدمان می‌وزد خودمان هم می‌باریم.

در سرزمین آن‌ها کلا نظام حکومتی متفاوت است. خبری از عاشق شدن و این حرف‌ها نیست که. همه چیز حساب کتاب می‌طلبد.بچه دار شدن حسابی دارد. کتابی دارد.ژن‌های خوب فرق دارند با ژن-های بد، خب باید آینده بهتر از دیروز باشد. قرار نیست که تکرار شود که.

وقتی جمعیت زیاد شود، نیاز بیشتر می‌شود و انگار این جمعیت آینه این جمعیت شوند نیاز‌ها در هم می‌تابند و موجی از نارضایتی را بر‌می‌آورند، اگر ارضا نشوند البته.

آنقدر لذت بخش است که دردناک. آنقدر دردناک است که نمی‌توانی رهایش کنی

گاهی مادرم از چیزهایی، چیزهایی میگفت به من که تنها فکر می‌کردم که چگونه ممکن است روزی منطق به این هپروت شتافته باشد؟آن روز‌ها چیزهایی می‌خواندم که پر از موزخرفاتی مثل آمار بود. ولی بعد فهمیدم که شکم قوی تر از آمار است. به قول جناب اردوان (( آمار را ثروتمندان می‌نویسند))

نوشتن از خاطرات جناب اردوان کار سختی است. شروع سخت است. انتخاب سخت است، ادامه دادن دشوار‌‌ تر.

جنگ بازی قشنگی است.

((پول؟هه!طلا؟!اوه،نه!هرگز! من برای رویاهایم کار می‌کنم))

من از درد این نوابغ،شب‌ها کابوس می‌بینم.من از درد این‌ها،روحم تماماً زخم خورده،سالیان سال باید صبر کنم تا هر کدامشان به دنیا بیایند و در انتها این علم ناقص،این جادوی نادان،همه ی‌شان را به باد می‌دهد.