بریده‌هایی از کتاب اردوان الاسرار به قلم شیک شبح

چیز‌های خوب هزار بار هم که کشف شوند خوبند دیگر.

جهان جوهری است که جوهرش تمام شده و الان تنها جهانش باقی مانده

از آنجا که آدم دقیقی نیز هم هست، دوست دارد تجربی تجربه کند و مطمئنا هر نابغه‌ای عاشق زندگی است. کلا آن‌ها که عاشق زندگی‌اند نابغه‌اند. البته این نظر شخصی یک جورهایی یک فالگیر فیلسوف، یک رمال پزشک، یک پیشگوی منطقی است

همین خش خش‌ها را می‌گویم. که شبیه صدای راه رفتن شاعرانه خودتان است توی پاییز‌های دو نفره‌ی تنها(من اصولاً چیزی از این چیز‌ها سر در نمی‌آورم

((پول؟هه!طلا؟!اوه،نه!هرگز! من برای رویاهایم کار می‌کنم))

ژن‌های خوب فرق دارند با ژن-های بد، خب باید آینده بهتر از دیروز باشد.

((جهان جوهری است که جوهرش تمام شده و الان تنها جهانش باقی مانده))

چه جوانانی، چه مردمی. واقعاً مایه‌ی افتخار بود. دیپلماسی حرف اول را می‌زند. حرف اول بعد از حرف اول جنگ البته. برای اردوان خان جان، جنگ صفای خودش را دارد. وقتی که بوی رد باروت گلوله‌هایی که، با دستان خودت تراشیده ای و در میان عبور از جسد به جسد آدم‌های آنجا دنبال می کنی، یک بازی یی است که جناب اردوان از دوران خردسالی دوست داشتند.

من از درد این‌ها،روحم تماماً زخم خورده،سالیان سال باید صبر کنم تا هر کدامشان به دنیا بیایند و در انتها این علم ناقص،این جادوی نادان،همه ی‌شان را به باد می‌دهد.من سالیان سال است که از نابود شدن این‌ها رنج می‌کشم.

( آمار را ثروتمندان می‌نویسند))

جنگ بازی قشنگی است. بیرون می‌ایستی و از پنجره ی شفاف خانه‌ات به آسمان آبی خیره می‌شوی و پول در می‌آوری. این حقیقت دارد که در جهان چیزی نمی‌میرد. بلکه در فرایند گزار دیپلماسی ماده به پول تبدیل می‌شود.

مطمئنا هر نابغه‌ای عاشق زندگی است. کلا آن‌ها که عاشق زندگی‌اند نابغه‌اند.

به قول جناب اردوان (( آمار را ثروتمندان می‌نویسند))

در انتها تمام آن بیکران پول و طلا را روی تمام آن بیکران جسدها ریخت، پول-ها را آتش زد و همه چیز با هم سوخت و خون طلاها را بلعید و بشکه‌های اسید بعد از انفجار همه چیز را درید و آنچه ماند، بخاری بود که با آتش پرواز می‌کرد به آسمان. خودش آن طرف تر کنار آتش نشست، انگار که اردو رفته باشد، پیپش را روشن کرد و در چرتی سبک فرو رفت.

یک گورخر نه معلوم است سفید است نه معلوم است سیاه است، نه معلوم است اسب است نه معلوم است خر است، نه پدرش معلوم است و نه مادرش

تو هرگز با شعر نمی‌میری. بلکه اوج می‌گیری و می‌شوی آن کسی که باید باشی.

یک فالگیر فیلسوف، یک رمال پزشک

خارش‌هایش جانش را نجات داد. همین خش خش‌ها را می‌گویم. که شبیه صدای راه رفتن شاعرانه خودتان است توی پاییز‌های دو نفره‌ی تنها(من اصولاً چیزی از این چیز‌ها سر در نمی‌آورم

مرگ از محو شدن آسان تر است.

.در جهان ما اشباح ، جهان گورخری است. این را جناب اردوان فرمودند .یک گورخر نه معلوم است سفید است نه معلوم است سیاه است، نه معلوم است اسب است نه معلوم است خر است