بریده‌هایی از کتاب اراده‌ی آهنین

گوید: شاید ارزشمندترین نتیجه تمام آموزش‌ها، رسیدن به این توانایی باشد که فرد را در زمان انجام کاری وادار به انجام آن نماید و در زمان عدم انجام آن نیز مجبور به ترک آن کار نماید، خواه آن را دوست داشته باشد یا نداشته باشد. این اولین درسی است که می‌بایست آموخته شود، و هر چه آموختن آن به فرد زودتر آغاز شود،

بگذار یاوه گویان از شانس بگویند. خوشبخت کسی است که هدف پر اهمیتش هرگز تغییر نمی‌کند، کسی است که کوچکترین حرکت یا عدم حرکتش در راستای هدفی بزرگ است. «الا ویلر ویلکاکس»

انسانی موفق می شود که همواره در ذهنش و تصوراتش، طوری زندگی کند، حرکت کند، فکر کند، و اقدام نماید که گویی آن موفقیت را بدست آورده است، در غیر اینصورت هرگز آن را به دست نخواهد آورد.

کسی که سکوت کرده، فراموش می‌شود، کسی که جلو نمی‌رود، عقب می‌افتد، کسی که بی تحرک می‌ایستد، غرق می‌شود، دور می‌افتد و سقوط می‌کند. کسی که از بزرگ شدن دست می‌کشد، کوچک‌تر می شود، کسی که رها می‌کند، تسلیم می‌شود. سکون، آغاز پایان است، مقدم بر مرگ است، زندگی یعنی دست یافتن، به آنچه که می خواهیم، بدون بازایستادن و دست کشیدن. تو قهرمان باش، بگذار نیرویت پا بکوبد بر روی برف‌های همیشگی راه، و از میان دیوار سیاه شب راهی به روز بیندازد (پارک بنجامین)

راه یادگیری دویدن، دویدن است، راه یادگیری شنا، شنا کردن است. راه یادگیری توسعه قدرتِ اراده، همانا بواسطه تمرین واقعی قدرت اراده در کار و زندگی است." به کار بردن قدرت اراده، خود وسیله‌ای برای تقویت قدرت اراده است".

بعنوان یک قانون باید گفت که همه کسانی که کارهای بزرگی در دنیا انجام داده اند، افرادی بی باک، پرحرارت، پافشار، سرسخت، و متکی به خود و خودباور بوده‌اند. آنها شجاعت حرکت خارج از حیطه تکرار و روند عادی جمعیت را داشته‌اند و همچنین شجاعت انجام عملی اصیل را داشته‌اند. آنها از اینکه ژنرال باشند نترسیده‌اند.

تو قهرمان باش، بگذار نیرویت پا بکوبد بر روی برف‌های همیشگی راه، و از میان دیوار سیاه شب راهی به روز بیندازد

نصیحتی که «بولور» (سیاستمدار و نویسنده و نماینده مجلس انگلیس) برای ما دارد این است که پذیرش بیماری را رد کنیم، هرگز به مردم نگوییم که بیماریم، هرگز آن را مال خود نپنداریم.