بریده‌هایی از کتاب آینده‌‎ نزدیک

«باور دارم چیزی مانند واتسون به زودی بهترین تشخیص‌دهندهٔ پزشکی جهان چه در میان انسان‌ها و چه ماشین‌ها خواهد بود. با روند بهبود کنونی فناوری، کودکان امروزی در بزرگ‌سالی برای تشخیص بیماری‌شان بسیار کم به پزشک مراجعه می‌کنند».

مدت‌ها پیش پی بردم که حتی بی‌حرکت‌ترین چیزهایی که می‌شناسیم، سنگ، ستون‌های فلزی، لوله‌های مسی، جاده‌های سنگفرش، تکه‌ای کاغذ، بدون توجه، تعمیر و مرتب کردن زمان زیادی پابرجا نمی‌ماند. به نظر می‌رسد بدون تعمیر و نگهداری چیزی پابرجا نمی‌ماند. چیزی که به تازگی به آن پی برده‌ام و مرا شگفت‌زده کرده ناپایداری حتی ناملموس‌ترین چیزهاست.

جهان بدون ناخشنودی، آرمان‌شهر است. ولی آرمان‌شهر راکد است. جهانی که در برخی جنبه‌ها بسیار متوازن است، در جنبه‌های دیگر به‌گونهٔ وحشتناکی نامتوازن خواهد بود. آرمان‌شهر هیچ مشکلی برای حل کردن ندارد، بنابراین هیچ فرصتی هم در آن وجود ندارد.

هدفم در این کتاب آشکار کردن ریشه‌های این تغییر دیجیتالی است تا بتوانیم آن‌ها را بپذیریم. پس از آشکار شدن این ریشه‌ها، به جای مبارزه با آن‌ها، می‌توانیم از سرشت‌شان بهره ببریم و کنترل‌شان را در دست بگیریم. کپی‌برداری گسترده حالا حالاها جایی نمی‌رود. پیگیری و نظارت کلان حالا حالاها جایی نمی‌رود. مالکیت تغییر می‌کند و از میان می‌رود. واقعیت مجازی به واقعیت تبدیل می‌شود. نمی‌توانیم جلوی ربات‌ها و هوش مصنوعی را بگیریم تا بهبود نیابند، کسب‌وکارهای جدیدی پدید نیاورند و مشاغل‌مان را بر عهده نگیرند. شاید با واکنش غریزی‌مان ناسازگار باشد، ولی بهتر است بازآرایی پیوسته این فناوری‌ها را بپذیریم.

پابلو پیکاسو این وارونگی را به خوبی پیش‌بینی کرد و در سال ۱۹۶۴ به نویسنده، ویلیام فیلید، گفت: «رایانه‌ها به‌دردنخورند. فقط پاسخ را در اختیارتان می‌گذارند».

شاید با پرسه زدن در وب در ناخودآگاه گروهی‌مان رخنه می‌کنیم. شاید رؤیا دیدن با کلیک کردن روشی باشد که بتوانیم جدا از آنچه روی آن کلیک می‌کنیم، رؤیاهای همسانی ببینیم.

این همان نفرین صفحه نمایش است. نمی‌توانید برای پی بردن به چیزی از متخصصان کمک بگیرید، چون در برابر هر متخصصی، ضدمتخصصی یکسان و مخالف او وجود دارد. بنابراین هر آنچه یاد می‌گیرم از سوی این ضدحقایق فراگیر دستخوش فرسودگی می‌شود.

بی‌شک در مقایسه با رفتار فردی، رفتار گروهی متفاوتی خواهیم داشت، ولی نمی‌دانیم چگونه چنین می‌شود. مهم‌تر اینکه در کارهای گروهی رفتارهای انفرادی متفاوتی خواهیم داشت.

بی‌شک در مقایسه با رفتار فردی، رفتار گروهی متفاوتی خواهیم داشت، ولی نمی‌دانیم چگونه چنین می‌شود. مهم‌تر اینکه در کارهای گروهی رفتارهای انفرادی متفاوتی خواهیم داشت.

بی‌شک در مقایسه با رفتار فردی، رفتار گروهی متفاوتی خواهیم داشت، ولی نمی‌دانیم چگونه چنین می‌شود. مهم‌تر اینکه در کارهای گروهی رفتارهای انفرادی متفاوتی خواهیم داشت.