بریده‌هایی از کتاب ۱۰۱ سؤالی که در دهه‌ی بیست سالگی باید از خود بپرسید

ما اغلب متفاوت‌بودن را می‌کشیم و با این کار ممکن است خودمان را به‌کشتن دهیم. کارشناسان می‌گویند بی‌وقفه انجام‌دادن هرکاری درصد بیماری قلبی و آلزایمر را افزایش می‌دهد و باعث مرگ زودرس می‌شود. ما به سکوت نیاز داریم تا ذهنمان فرصت آرام‌گرفتن پیدا کند؛ تا به سورپرایزهای غیرمنتظره‌ای فکر کنیم که فقط در زمان استراحت سراغمان می‌آیند. روزها و سال‌های قبل‌از عصر تکنولوژی پر از لحظات متفاوت بود؛ لحظاتی پر از سکوت و فرصت. جایی که می‌توانستیم برای هر احساس یا فکری، جوابی خوب یا بد پیدا کنیم. حالا هیچ‌کدام را نداریم. شاید به‌این‌خاطر هیچ ایدهٔ خلاقانه‌ای نداریم که به ذهنمان زمان و فرصت فکرکردن نمی‌دهیم. اگر تمام تفاوت‌ها را ازبین ببریم، تمام احتمالات برای اتفاقات غیرمنتظره و فوق‌العاده را هم ازبین برده‌ایم.

ما نسل رفرش‌کردن هستیم؛ مدام گوشی‌مان را در دست می‌گیریم تا ببینیم چه‌خبر است. بعضی‌ها مثل کسی که به‌محض تمام‌شدن سیگارش، سیگاری دیگر روشن می‌کند، هنوز گوشی‌شان را زمین نگذاشته، دوباره آن را برمی‌دارند و چک می‌کنند. آیا چسب ترک سیگار برای ترک گوشی هم وجود دارد؟

انتخاب شریک زندگی اهمیت بسیار زیادی دارد، اما هر روز انتخاب‌کردنِ او بعداز ازدواج اهمیت بسیار بیشتری دارد. ازدواج همه‌چیز را یک‌باره متحول نمی‌کند، بلکه به‌آرامی همه‌چیز را از هم سَوا می‌کند. روزبه‌روز، زندگی و زمان، کارهای انجام‌نشده، درگیری‌ها، دردها و عادت‌های بدی که دست‌نخورده باقی مانده‌اند زخم‌هایی را ایجاد می‌کنند که بزرگ و بزرگ‌تر می‌شوند. لحظات بسیاری درطول روز پیش می‌آید که با خودتان فکر می‌کنید شریک زندگی‌ام را می‌خواهم یا نه. وقتی درحال کار با کامپیوتر هستید، وقتی با همکارتان لاس می‌زنید، وقتی تصمیم می‌گیرید شب کمی بیشتر در محل کارتان بمانید، وقتی بدخلقی و عصبانیت در قلبتان ریشه می‌دواند و دلیلش را نمی‌دانید. ازدواج به‌خاطر یک اتفاق بزرگ از هم نمی‌پاشد، بلکه به‌خاطر هزاران اتفاق کوچک از هم می‌پاشد؛ مثل زمانی که شیشهٔ جلوی ماشین تَرَک برمی‌دارد: هرچه بیشتر بدون‌توجه به آن رانندگی کنید، تَرَکش بزرگ‌تر می‌شود و می‌شکند.

شریک زندگی‌تان، خدا و یا موجودی جادویی یا اسب تک‌شاخی با توانایی برآورده‌کردن آرزوها نیست. اگر از رابطه‌تان انتظارات غیرواقعی و افسانه‌ای دارید احتمالاً این رابطه به یک تراژدی یونانی ختم خواهد شد تا یک کمدی رمانتیک. یک رابطهٔ خوب نباید شما را کامل کند؛ نه. بلکه باید الهام‌بخش شما در ازبین‌بردن نواقصتان باشد.

«ازدواج در دههٔ بیست‌سالگی مثل خاله‌بازی‌کردن است.» مهم نیست که چقدر کتاب‌های پرفروش تلاش می‌کنند خلاف این را ثابت کنند، اما به‌نظر من هیچ کتاب آموزشی‌ای برای زن‌وشوهرها وجود ندارد. این فقط ازدواج نیست که به شما معنا می‌بخشد، بلکه شما هم به ازدواج معنا می‌بخشید. اگر ازدواج حس خاله‌بازی به شما می‌دهد به‌این‌خاطر است که باید کمی شناخت و خلاقیتِ سالم در ازدواج وجود داشته باشد.

«مردم متوجه کاری که انجام می‌دهی نمی‌شوند، آنها به‌دلیل کاری که انجام می‌دهی نگاه می‌کنند.»

دانستن و تعریف‌کردنِ «دلیل اصلی» کاری که انجام می‌دهید بخش اساسیِ دست‌یافتن به هدفتان است.

هیچ‌کس قادر به انجام کاری که شما انجام می‌دهید نیست و هیچ‌کس نمی‌تواند مثل شما باشد.

اگر مثل یک تکه چوب انعطاف‌ناپذیر، یک‌دنده و سرسخت باشید، دراین‌صورت ازدواج با استفاده از همان چوب توی سرتان خواهد زد.

اگر نتوانیم نامشخص‌بودن زندگی را تحت‌کنترل خود درآوریم، هرگز نمی‌توانیم خالق کاری بزرگ شویم.

مهم نیست که ماه در تمام طول شب چه‌شکلی به‌نظر برسد، چه نقره‌ای باشد، چه به‌زحمت در آسمان دیده شود، چه پشت ابرها باشد یا کامل و سرزنده باشد، مهم این است که اندازهٔ ماه همیشه یکسان است. درخشش بعضی افراد بسیار زیاد است، درحالی‌که نور کم‌سوی عده‌ای دیگر گاهی‌اوقات روبه خاموشی می‌رود؛ با تمام این احوال، همهٔ ما انسانیم. همه‌مان یک اندازه هستیم.

آیا من آن رویِ عکس‌هایی که افراد در اینستاگرامشان پست می‌کنند را می‌بینم؟ (منظورم آن رویی است که از آن عکس نمی‌گیرند.)

اگر از روی احساس ناامنی عشق می‌ورزید، عشقتان محتاجانه و خودخواهانه خواهد بود. عشق‌ورزیدن از روی احساس ناامنی می‌تواند بدترین نوعِ بازی‌دادن دیگران باشد. وقتی کسی از روی احساس قدرت عشق می‌ورزد خودش را به‌خوبی می‌شناسد و با صمیمیت و خالصانه به شما محبت می‌کند، بدون آنکه انتظار داشته باشد درمقابل برایش کاری انجام دهید.

در زمانی که انگلستان زیر سلطهٔ نازی‌ها درحالِ فروپاشی کامل بود. بااین‌وجود، دربرابر چنین واقعیت تلخ و دردناکی چرچیل چنین گفت: «بیایید از روزهای تاریک صحبت نکنیم: اجازه دهید از روزهای روشن سخن بگوییم. این روزها روزهای سیاهی نیستند، بلکه روزهای بزرگی هستند؛ بزرگ‌ترین روزهایی که کشور ما به‌خود دیده است و همه باید به‌این‌خاطر سپاسگزار خداوند باشیم که به ما، همهٔ ما در هر بخشی از کشور، این اجازه را داده تا نقشی در به‌یادماندنی‌ساختن این روزها در تاریخ بشریت داشته باشیم.» چرچیل روزهای سخت و تاریک را به‌خوبی می‌شناخت. او درطول زندگی با روزهای تاریک متعددی مواجه شده بود: روزهای افسردگی‌اش که آن را «سگ سیاه» می‌نامید، روزهای شکست سیاسی‌اش که او را تا مرز برکناری کشاند، روزهای رویارویی با هیتلر و رفتن انگلستان تا مرز نابودی. وینستون چرچیل می‌دانست که تاریکی تاچه‌حد می‌تواند تاریک باشد.

ما با تظاهر به بی‌نقص‌بودنِ زندگی‌مان نمی‌توانیم باهم ارتباط برقرار کنیم، بلکه ازطریق دردِدل‌کردن دربارهٔ سختی‌ها و کشمکش‌های زندگی‌ست که باهم صمیمی می‌شویم.

تحولات، پلِ رسیدن به فصل بعدی زندگی‌تان نیستند، بلکه مهم‌ترین فصل زندگی شما هستند.

قابل‌توجه‌ترین دستاوردهای بشر معمولاً از دل الهامات متولد نشده‌اند، بلکه از روی نیاز به‌دست آمده‌اند.

به‌ندرت پیش می‌آید که دلیلی در روشنایی متولد شود.

شکست، داستان شما را خراب نمی‌کند بلکه کمک می‌کند آن را بنویسید.

شکست، داستان شما را خراب نمی‌کند بلکه کمک می‌کند آن را بنویسید.