بریده‌هایی از کتاب ۱۰۱ سؤالی که در دهه‌ی بیست سالگی باید از خود بپرسید

«نبخشیدن مثل خوردن مرگ‌موش و انتظار برای مردن موش است.»

دنبال‌کردن یک رؤیا مثل کاشتن بذر آووکادو است. احتمالاً هفت سال طول می‌کشد تا میوه دهد.

گاهی‌اوقات بزرگ‌ترین کار الهام‌بخشی که می‌توانید بکنید این است که در هنگام ناامیدی به کار و تلاشتان ادامه دهید

آگاهی از آنچه قلبتان را می‌شکند، کلید روشن‌کردن آن چیزی است که حالتان را خوب می‌کند.

وقتی به‌شدت احساس درد و ناامیدی می‌کنید به‌همان شدت هم می‌توانید راه‌حلی برای آن پیدا کنید، چون مشکلِ پیش‌آمده برای شما تنها یک نظریه نیست؛ نه، مشکل پیش‌آمده شما را غرقِ خود می‌کند و خوب می‌دانید که تنها راه مقابله با آن این است که آرامش خود را حفظ کنید تا نیروی لازم را دوباره به‌دست آورید. بنابراین اگر درگیر پیداکردن هدف و اشتیاقی هستید به مشکلاتتان نگاه کنید. به سختی‌هایی که تجربه کردید نگاه کنید و ببینید چه‌چیزی در آنجا منتظر شکوفاشدن است.

وقتی به‌شدت احساس درد و ناامیدی می‌کنید به‌همان شدت هم می‌توانید راه‌حلی برای آن پیدا کنید، چون مشکلِ پیش‌آمده برای شما تنها یک نظریه نیست؛ نه، مشکل پیش‌آمده شما را غرقِ خود می‌کند و خوب می‌دانید که تنها راه مقابله با آن این است که آرامش خود را حفظ کنید تا نیروی لازم را دوباره به‌دست آورید. بنابراین اگر درگیر پیداکردن هدف و اشتیاقی هستید به مشکلاتتان نگاه کنید. به سختی‌هایی که تجربه کردید نگاه کنید و ببینید چه‌چیزی در آنجا منتظر شکوفاشدن است.

به‌ندرت پیش می‌آید که دلیلی در روشنایی متولد شود.

قابل‌توجه‌ترین دستاوردهای بشر معمولاً از دل الهامات متولد نشده‌اند، بلکه از روی نیاز به‌دست آمده‌اند.

شکست، داستان شما را خراب نمی‌کند بلکه کمک می‌کند آن را بنویسید.

در هر داستان بزرگی، قهرمان داستان همیشه قبل‌از رسیدن به اوج هرچه دارد را ازدست می‌دهد.

در هر داستان بزرگی، قهرمان داستان همیشه قبل‌از رسیدن به اوج هرچه دارد را ازدست می‌دهد.

اگر بخواهم در این لحظه با شما صادق باشم باید بگویم اگر باور نداشتم که خداوند در تمام سؤال‌هایم، نقص‌هایم و ترس‌هایم درکنارم است هرگز نمی‌توانستم این اتفاقات را تحت‌کنترلم درآورم. اگر صدای او را در وجودم نمی‌شنیدم که می‌گوید: «آرام باش، ما در این راه باهم هستیم.» مطمئناً طوری به همه‌چیز گند می‌زدم که هرگز قابل‌جبران نبود. من نمی‌توانم به‌تنهایی مشکلات را حل‌وفصل کنم؛ یا حداقل اینکه نمی‌خواهم چنین کاری بکنم.

درست مثل به‌پایان‌رسیدن رابطه‌ای که از آن مطمئن بوده‌اید، وقتی کسی که بوده‌اید را پشتِ‌سر می‌گذارید هم دچار سردرگمی و سرگردانی می‌شوید.

پرسیدن این سؤالات راه دستیابی به دستور پخت مخصوص خودتان است. درست همان‌طور که یک سرآشپز آن‌قدر مزه‌های مختلف را امتحان می‌کند تااینکه به مزهٔ فوق‌العاده‌ای که منتظر کشف‌شدن بوده دست پیدا می‌کند، شما نیز هدفتان را که منتظر آشکارشدن بوده پیدا خواهید کرد.

Groan up: نویسنده با کلمات بازی کرده و grown up را به‌این‌صورت نوشته تا بگوید بزرگ‌شدن ساده نیست و با سختی همراه است

ریسک‌نکردن ارزشی ندارد. تلاش‌کردن و فهمیدن بهتر از این است که هیچ‌وقت ندانید و مدام بگویید چه می‌شد اگر آن کار را می‌کردم. دست از متوقف‌کردن خودتان بردارید.

موفقیت باعث کم‌شدن سختی‌ها و کشمکش‌های زندگی نمی‌شود، بلکه حتی سوخت‌وساز آنها را بیشتر هم می‌کند.

به‌نظرم بهترین ترکیب این است که در شبکه‌های اجتماعی، خودِ منحصربه‌فردتان باشید و درعین‌حال اهدافی طولانی‌مدت را برای خودتان درنظر بگیرید. بین خودتان در فضای واقعی و فضای مجازی ثبات ایجاد کنید. تلاش کنید در هردو دنیا بهترین و صادق‌ترین نسخه از خودتان باشید. شبکه‌های اجتماعی مثل اره‌برقی هستند؛ بسته به نوع دردست‌گرفتنش، یا چیزی را با آن می‌سازید یا خراب می‌کنید.

دههٔ بیست‌سالگی‌تان، سپری‌کردن سال‌ها برطبق برنامه‌ریزی‌هایتان نیست، بلکه دربارهٔ انطباق، تغییر و رشد شماست.

افراد حتی در درخشان‌ترین لحظاتشان هم آن‌روی تاریک ماه را دارند. مهم نیست چقدر موفق به‌نظر برسند، همهٔ آدم‌ها یک بخش دردناک در زندگی‌شان دارند که درخشان نیست و از دیدِ دیگران پنهان است.