بریده‌هایی از کتاب من‌های ایرانی

پنداری تاریخ گذشته، حال و آیندهٔ انسان و جامعهٔ ایرانی روی هم چین خورده و آینده همان حال و حال همان گذشته است.

هر فکر و فکرت بدیعی را بدعت‌پنداشتن، نیست

هر فکر و فکرت بدیعی را بدعت‌پنداشتن، نیست،

به تصریح هایدگر _ آن‌چه بیش از همه محرکش است این است که ما هنوز فکر نمی‌کنیم. تا فکر نکنیم نمی‌توانیم تفکر انتقادی داشته باشیم

انسان و جامعهٔ ایرانی بیش و پیش از هر زمانی نیازمند نقد به‌مثابه آینه‌ای است کاندر وی صورت و سیرت «من» واقعی‌اش نموده شود: نقدی که ناظر بر سنجش ارزش و اعتبار خودش است، نقدی که نوعی کدشکنی و رمزگشایی از خود تاریخی‌اش است، نقدی که با نوعی قضاوت دربارهٔ خودش همراه است، نقدی که حجاب از چهرهٔ آن «منِ ایرانی» برمی‌گیرد که اساساً نمی‌داند نقد چیست و اگر می‌داند بر خود نمی‌پسندد. بی‌تردید، این‌نوع نقد جز در پرتو تفکر ممکن و میسور نمی‌شود

انسان و جامعهٔ ایرانی بیش و پیش از هر زمانی نیازمند نقد به‌مثابه آینه‌ای است کاندر وی صورت و سیرت «من» واقعی‌اش نموده شود: نقدی که ناظر بر سنجش ارزش و اعتبار خودش است، نقدی که نوعی کدشکنی و رمزگشایی از خود تاریخی‌اش است، نقدی که با نوعی قضاوت دربارهٔ خودش همراه است، نقدی که حجاب از چهرهٔ آن «منِ ایرانی» برمی‌گیرد که اساساً نمی‌داند نقد چیست و اگر می‌داند بر خود نمی‌پسندد. بی‌تردید، این‌نوع نقد جز در پرتو تفکر ممکن و میسور نمی‌شود

انسان و جامعهٔ ایرانی بیش و پیش از هر زمانی نیازمند نقد به‌مثابه آینه‌ای است کاندر وی صورت و سیرت «من» واقعی‌اش نموده شود: نقدی که ناظر بر سنجش ارزش و اعتبار خودش است، نقدی که نوعی کدشکنی و رمزگشایی از خود تاریخی‌اش است، نقدی که با نوعی قضاوت دربارهٔ خودش همراه است، نقدی که حجاب از چهرهٔ آن «منِ ایرانی» برمی‌گیرد که اساساً نمی‌داند نقد چیست و اگر می‌داند بر خود نمی‌پسندد. بی‌تردید، این‌نوع نقد جز در پرتو تفکر ممکن و میسور نمی‌شود

مثلاً تاکیتوس دربارهٔ گالا می‌گوید: «فرمان‌روای شایسته‌ای می‌شد، اگر فرمانروایی نمی‌کرد.» یا می‌گوید: «ملعون نیست، اما به‌قدر کافی مسخره است.»

مثلاً تاکیتوس دربارهٔ گالا می‌گوید: «فرمان‌روای شایسته‌ای می‌شد، اگر فرمانروایی نمی‌کرد.» یا می‌گوید: «ملعون نیست، اما به‌قدر کافی مسخره است.»

فوکو می‌گوید نقد این نیست که ایراد بگیریم، بلکه نقد ایجاد شک و شبهه در پایه‌های اصول قطعی است که ما قبول داریم.