بریده‌هایی از کتاب درس‌های پیامبر اعظم (ص)

گاهی اگر جوانی را مشاهده می‌کردند که بی‌کار است، می‌فرمودند: انّ الله لا یحبّ الشّابّ الفارغ: خدا از جوانی که عمر خود را تلف می‌کند و به بی‌کاری می‌گذراند، خشنود نیست.

پیش پیامبر می‌آمدند و از یکدیگر بدگویی می‌کردند و چیزهایی را دربارهٔ یکدیگر می‌گفتند؛ گاهی راست و گاهی هم خلاف واقع. پیامبر اکرمصلّی‌الله‌علیه‌وآله به مردم فرمودند: هیچ‌کس دربارهٔ اصحابم به من چیزی نگوید. دائماً نزد من نیایید و از همدیگر بدگویی کنید. من مایلم وقتی‌که میان مردم ظاهر می‌شوم و به میان اصحاب خود می‌روم، سلیم‌الصّدر باشم؛ یعنی با سینهٔ صاف و پاک و بدون هیچ‌گونه سابقه و بدبینی به میان مسلمانها بروم.

خدا از جوانی که عمر خود را تلف می‌کند و به بی‌کاری می‌گذراند، خشنود نیست.

یکی از کارهای رسول اکرمصلّی‌الله‌علیه‌وآله این بود که فضای جامعه را یک فضای مهربان و سرشار از مهر و محبّت بسازد تا همهٔ مردم در آن، نسبت به یکدیگر محبّت بورزند و به چشم حسن ظن و خوش‌بینی به یکدیگر نگاه کنند.

خدای متعال به ما وعده کرده است؛ فرموده است اگر مجاهدت کنید، اگر تلاش کنید، خدای متعال شما را به مقصود میرساند و شما در سایهٔ ایستادگی، به اهداف خود دست پیدا میکنید.

چرا وقتی‌که شما مسلمانها (مؤمنین و مؤمنات) این شایعه را شنیدید، به یکدیگر حسن ظن نشان ندادید و به طور قاطع نگفتید که این دروغ است؟ یک جای دیگر می‌فرماید: و لو لا اذ سمعتموه قلتم ما یکون لنا ان نتکلّم بهذا سبحانک هذا بهتانٌ عظیمٌ: چرا وقتی‌که این شایعه را شنیدید، نگفتید که ما حق نداریم این شایعه را تکرار کنیم؟ این، یک بهتان بزرگ است.

ما مسلمانها قدرناشناسی کردیم؛ ما نمک خوردیم و نمکدان را شکستیم؛ ما قدر اسلام را ندانستیم؛ ما پایه‌هائی را که پیغمبر اکرم برای بنای جوامع برجسته و متکامل انسانی بناگذاری کرده بود، در میان خود نگه نداشتیم؛ ما ناشکری و ناسپاسی کردیم و چوبش را هم خوردیم

این‌گونه است که اگر کسی، کس دیگری را به بعضی از تهمتهای خاص متّهم کند، اگر نتواند آن را با چهار شاهدِ عادل ثابت کند، خود تهمت‌زننده محکوم است که بر او حد جاری بشود

اسلام این توانائی را داشت و دارد که بشریت را به سعادت برساند، به کمال برساند و از لحاظ مادّی و معنوی او را رشد دهد. این پایه‌هائی که پیغمبر گذاشتند ـ پایهٔ ایمان، پایهٔ عقلانیت، پایهٔ مجاهدت، پایهٔ عزّت ـ پایه‌های اصلی جامعهٔ اسلامی است.

در مقابل شهوات دنیائی احساس ضعف و زبونی نکنیم؛ در مقابل مال، در مقابل مقام، در مقابل وسوسه‌های گوناگون نفسانی احساس ضعف نکنیم؛ ایستادگی کنیم. اینهاست آن چیزی که بشریت را به اوج کمال میرساند، یک ملّت را عزّت میبخشد، یک جامعه را به خوشبختی و سعادت واقعی میرساند. به اینها ما احتیاج داریم؛ مظهر همهٔ اینها پیغمبر ماست.