بریده‌هایی از کتاب اختلال اضطراب فراگیر

بهتر است بجای یک گام بزرگ و شکست خوردن، یک گام کوچک موفقیت‌آمیز بردارید.

درحالی‌که نگرانی‌ها در ذهن رخ می‌دهند، اضطراب در بدن رخ می‌دهد.

هدف اضطراب آسیب رساندن به شما نیست، بلکه به شما هشدار می‌دهد. اضطراب برای کمک به شما درزمانی است که فکر می‌کنید در معرض خطر هستید. به‌این‌ترتیب، اضطراب تا جایی که کاملاً از کنترل خارج شوید افزایش نمی‌یابد و برای همیشه ادامه نخواهد یافت.

اضطراب ماشینی است که سوختش تمام می‌شود. اگر به خودتان اجازه دهید تا با اضطراب همراه شوید، درنهایت اضطراب تدریجاً شروع به کاهش می‌کند.

هدف اصلی درمان شناختی رفتاری کمک به افراد برای یادگیری مهارت‌هایی است که می‌توانند برای مدیریت بهتر موقعیت‌های دشوار، احساس پریشانی و افکار و رفتارهای مشکل‌ساز در طول زندگی به کار ببرند.

«من نمی‌توانم از هر موقعیتی که صد درصد ایمن نیست، اجتناب کنم زیرا در این صورت هرگز نباید کاری انجام دهم»

اطلاع داشتن از مهارت‌های موردنیاز برای حل یک مسئله، با به‌کارگیری عملی آن مهارت‌ها در زندگی روزمره‌تان متفاوت است. درواقع، اکثر مبتلایان به اختلال اضطراب فراگیر حل‌کننده‌های بسیار خوبی برای حل مسئله و مشکلات سایر افراد هستند!. آنچه آن‌ها را به دردسر می‌اندازد، به‌کارگیری این مهارت‌ها برای مشکلات شخصی خودشان است.

درمان شناختی رفتاری بر تأثیر افکار و رفتارهای حال حاضر متمرکز است زیرا ممکن است آنچه در ابتدا منجر به مشکل شده بسیار متفاوت از چیزی باشد که منجر به تداوم مشکل شده است.

درمان شناختی رفتاری مبتنی بر این مفهوم ساده است که در اکثر موقعیت‌هایی که در زندگی تجربه می‌کنید، افکار و احساس‌ها و رفتارهایی دارید و این سه بخش باهم تعامل دارند و بر یکدیگر تأثیرمی گذارند.

درمان شناختی رفتاری، درمان انتخابی روان‌شناختی برای اختلال اضطراب فراگیر است.

افراد مبتلابه اختلال اضطراب فراگیر دربارهٔ همان چیزهایی نگران می‌شوند که هر فرد دیگری نگران می‌شود: خانواده، کار یا مدرسه، مسائل مالی، سلامتی خود و سلامتی افراد موردعلاقه‌شان، روابط با دوستان یا همکاران، و موضوعات جزئی از قبیل وقت‌شناسی یا گرفتن تصمیم‌های کوچک. تفاوت این است که آن‌ها بیشتر از افرادی که فاقد این اختلال هستند، نگران می‌شوند.

علائم اولیه این اختلال اضطراب نیست بلکه نگرانی مفرط و غیرقابل‌کنترل درباره رویدادهای روزمره است. در اختلال اضطراب فراگیر، نگرانی مزمن است؛ بدین معنی که نگرانی مفرط حداقل شش ماه وجود دارد و ناشی از یک عامل استرس‌آور در زندگی شخص نیست.

روش مفیدی است که فکر کنیم اضطراب مانند شناساگر دود بدن است. هشداردهنده‌های دود می‌توانند زمانی که آتشی در خانه وجود دارد شما را آگاه کنند و این امکان را فراهم آورند که هر چه سریع‌تر بیرون بروید. بااین‌حال، هشداردهنده‌های دود تنها زمانی که آتشی وجود دارند به صدا درنمی‌آیند؛ هر موقع که دودی وجود دارد، آن‌ها به صدا درمی‌آیند.

ازآنجایی‌که سیستم شناسایی تهدید به افکار واکنش می‌دهد، می‌تواند به‌اشتباه برانگیخته شود. به‌بیان‌دیگر، ممکن است هنگامی‌که هیچ خطر واقعی وجود ندارد، احساس اضطراب کنید.

ازآنجایی‌که اضطراب بخشی از سیستم شناسایی تهدید بدن است، یکی از مهم‌ترین مکانیسم‌های بقا می‌باشد. اضطراب به‌نوعی در تمامی موجودات وجود دارد. کارکرد اضطراب دور کردن هر چه سریع‌تر شما از خطر است

اضطراب، بخشی از سیستم بزرگ‌تر طراحی‌شده در بدن برای پاسخ به خطر و تهدیدها است. گاهی اوقات این سیستم شناسایی تهدید، پاسخ جنگ – یا – گریز نامیده می‌شود، و دقیقاً آنچه از نامش پیشنهاد می‌شود را انجام می‌دهد: این سیستم شما را هم برای جنگیدن با تهدید و هم برای فرار از آن آماده می‌کند.

اگر درباره امتحان پیش رو آن‌قدر نگران می‌شوید که نمی‌توانید بر مطالعه‌تان متمرکز شوید یا درباره مصاحبه شغلی آن‌قدر نگران هستید که مصاحبه را لغو می‌کنید، احتمالاً نگرانی مشکل سازی را تجربه می‌کنید.

در سلامت روان، نگرانی را زمانی مشکل‌ساز می‌دانیم که اکثر روز وجود دارد، نسبت به موقعیت افراطی است، کنترل آن دشوار است، و در زندگی شخص اختلال ایجاد می‌کند و منجر به پریشانی معنادار می‌شود.

زمانی که با موقعیتی مواجه می‌شوید که پیامد آن روشن نیست (غیرقابل‌پیش‌بینی)، موقعیتی که برای شما کاملاً تازه است (جدید)، یا موقعیتی که به‌خوبی مشخص نیست (مبهم)، به‌احتمال بیشتری نگران می‌شوید

نگرانی‌ها، افکاری درباره آینده هستند. حتی اگر درباره یک رویداد گذشته فکر می‌کنید، زمانی که نگران هستید، به برداشت و معانی ضمنی و جنبه‌های مرتبط با آیندهٔ رویداد توجه می‌کنید.