بریده‌هایی از کتاب شجاع باش دختر

اگر بی‌نقص باشید، آموختن و تلاش‌کردن چه لذتی خواهند داشت؟

متأسفانه هنوز حقیقت دارد که زنان باید دو برابر بیش‌تر تلاش کنند تا در کار خود، احترامی مساوی با مردان کسب کنند. اکثر ما که تا حد اعلا بلندپرواز هستیم، از آن چنین برداشتی داریم که برای موفق‌بودن نه‌تنها باید عالی، بلکه باید بی‌نقص باشیم.

من اولین نفر به شما می‌گویم که داشتن معیارهای شخصی والا عالی است. شما باید به‌خوبی آماده شوید و سعی کنید در مصاحبه، جلسه، رویداد، سخنرانی، بازی یا پروژه، چه شخصی و چه حرفه‌ای، بهترین شکل خود را به نمایش بگذارید. تمایل سالم به پیشرفت و پیروزی هیچ اشکالی ندارد. آن‌چه اشکال دارد این است که اهداف و انتظارات نامعقول برای خود تعیین کنید و وقتی نتیجهٔ مدنظرتان را نگرفتید، خود را سرزنش کنید.

زنان در تلاش برای انجام هم‌زمان کارهای خانه و محل کار بسیار احساس گناه دارند.

حتی زمانی که از خواب بیدار می‌شویم و متوجه می‌شویم در شغل، رابطه یا زندگیِ اشتباهی قرار داریم، فکر ایجاد تغییر وحشت‌آور است؛ به دو دلیل: یکی این‌که آن‌را تا حدودی نشانهٔ شکست می‌دانیم؛ دوم این‌که چنین وضعیتی تا حدودی به این معناست که باید از نقطهٔ امن خود بسیار فراتر برویم تا ازنو شروع کنیم.

ما کسانی را به‌عنوان شریک زندگی انتخاب می‌کنیم که مناسب با معیارهای ما باشند، حتی اگر حقیقتاً عاشق یا خوشحال نباشیم. (این فقط حدس من است، اما فکر نمی‌کنم که افزایش چهل‌درصدیِ آمار زنان متأهلی که در بیست سال گذشته به همسر خود خیانت کرده‌اند، تصادفی بوده باشد.)

در جایی خواندم که مقدار پول موردنیاز فرد برای خوش‌بخت بودن، همیشه ده برابر بیش‌تر از مقداری است که دارد.

بااین‌حال تفاوت بزرگی میان پسندیده‌بودن و شکنجه‌دادن خود برای «بی‌عیب» به‌نظررسیدن وجود دارد. اگر داشتنِ ظاهر بی‌نظیر به شما اعتمادبه‌نفس می‌دهد، با کمال میل انجامش دهید! زیبایی باید به‌معنای طرز بیانی مهیج باشد و من خود اول اعتراف می‌کنم که رژ لب قرمز به من اعتمادبه‌نفس می‌دهد. زمانی که بی‌عیب‌ونقصی را سپر در نظر می‌گیریم و علاقهٔ نامعقولی به آن نشان می‌دهیم، در آن وقت است که به محدودهٔ ناامن وارد شده‌ایم.

«حقیقت این است که انتظارات از ظاهر زنان هرگز از این بیش‌تر نبوده است؛ فقط اعتراف به آن ممنوع است.»

یاد گرفتم که یه راه خیلی آسون برای این‌که فراموش کنی کنترل همه‌چیز از دستت خارج شده، اینه که کاملاً مست بشی و کنترل خودت رو از دست بدی.

«ابداً، داستان من این شکلی تموم نمی‌شه.

مهربان‌بودن به ما ترفیع جایگاه و قدرت نمی‌دهد و مسلماً باعث افزایش حقوق نمی‌شود. مددکاریِ بیش از اندازه ما را در موقعیت‌ها و روابطی قرار می‌دهد که لزوماً تمایل به حضور در آن‌ها نداریم. تلاش برای مؤدب‌بودن و ساکت‌ماندن احساس انزجار به ما می‌دهد؛

زمانی که سطح انتظار ما از بی‌نقصی خودمان بیش از اندازه بالاست، درحقیقت مفهومی به‌نام «موفقیت» وجود ندارد؛ زیرا هیچ‌چیز هرگز کافی نیست.

«زندگی، متناسب با شجاعت انسان، کوچک یا وسیع می‌شود.» اگر چنین حرفی صحت داشته باشد که فکر می‌کنم دارد، پس شجاعت کلید دستیابی به بهترین زندگی‌ای است که می‌توانیم برای خود بسازیم. من این کتاب را می‌نویسم؛ زیرا باور دارم هر زن استحقاق آزادی از خفقان «کمال یا ناکامی» و زندگی شاد و بی‌پروایی را که در رؤیایش بوده است، دارد.

بی‌نظیر است که چگونه به‌راحتی می‌توان عزیزان خود را به شجاعت تشویق کرد، درست است؟ و حتی بی‌نظیرتر از آن انجام همین کار برای خودمان است.

مانند زنان شجاع بودن به‌معنای تصمیم‌گیری برمبنای خواست‌های ما و اموری است که ما را خوشحال می‌کنند، نه آن‌چه دیگران از ما انتظار دارند و از ما می‌خواهند.

من به شما نمی‌گویم که برای رسیدن به اهداف‌تان بیش‌تر تلاش کنید. آن‌چه به شما می‌گویم، این است که اجازه ندهید ترس مانع از دنبال‌کردن اهداف‌تان شود. می‌خواهم به شما بگویم پیش از تلاش‌کردن، تسلیم نشوید. اگر موفق شوید، این موفقیت شیرین‌تر نیز خواهد بود؛ زیرا شجاعت و عشق واقعی محرک آن بوده است. اگر موفق نشوید، ممکن است ناامید شوید؛ اما باز هم افتخار خواهید کرد، زیرا این همان چیزی خواهد بود که کارول دوئک «شکست صادقانه» نامیده بود.

به‌دلیل این‌که از سنین کم بابت بی‌عیب‌ونقص‌بودن پاداش گرفته‌ایم، در بزرگ‌سالی به زنانی تبدیل شده‌ایم که از شکست‌خوردن هراس دارند. در زندگی‌های شخصی و حرفه‌ای خود خطر نمی‌کنیم؛ زیرا می‌ترسیم در صورت خطاکردن قضاوت شویم، خجالت‌زده و بی‌اعتبار شویم، وجههٔ عمومی‌مان افول کند یا اخراج شویم.

فعالیت جسمانی پس از ضربهٔ احساسی کلید ترویج استحکام است، پس حرکت کنید. بدوید یا پیاده‌روی کنید، به باشگاه بروید، یوگا کنید؛ حتی بهتر از آن، این کارها را با دوستان خود انجام دهید (روابط اجتماعی قوی افزایش‌دهندهٔ ثابت‌شدهٔ دیگری برای استحکام و قدرت است). اگر ورزشْ کار مورد علاقهٔ شما نیست، آن کاری را انجام دهید که شما را از آن حالت خارج می‌کند و به خودمراقبتی بازمی‌گرداند. چیزی درست کنید یا بپزید. کتاب الهام‌بخشی بخوانید. مدیتیشن انجام دهید. بعدازظهر را با فرزند خود در پارک بگذرانید. به موزه، سینما یا کنسرت بروید.

آن‌ها در سکوت چنین بی‌احترامی‌های کوچک و بزرگی را تحمل می‌کردند و مدام من و خواهرم را به انجام همین کار تشویق می‌کردند.