بریده‌هایی از کتاب تنهایی من کرگدنی است که تو را دوست دارد

چیزی برای خوردن نداشتیم - ما خودخوری می‌کردیم -

دلبرکم! زندگی سخت نیست این منم که سخت شده جنگجویی که از جنگی بی‌پایان بازمی‌گردد و همیشه فکر می‌کند میدان مین، باروت‌ها و تمام سیم‌خاردارها، خوابی کوتاه بوده.

نمی‌توانم، فعل نیست منم که تنها مانده است.

ما  برای گم‌شدن، به جاده پناه آوردیم.

بن بست نرسیدن نیست شوقِ راه تازه یافتن است.

من از زندگی تنها لیوانی آب می‌خواستم که در گرمایِ آتش‌سوزِ بی‌کسی در آرامشی بی‌نهایت بنوشم.

تنها سایه‌ی سیاه یک پرنده کافی است، تا یک دیوانه را هوایی کند.

تنهایی من کرگدنی است که تو را دوست دارد