بریده‌هایی از کتاب نجات فرزند از تفکر منفی

به همان ترتیب که نمی‌توانیم کنترل کنیم چه کسی به ما تلفن بزند، نمی‌توانیم افکار منفی را کنترل کنیم که به سراغ ما نیایند، اما می‌توانیم انتخاب کنیم که با چه دقتی به آنها گوش دهیم، چه مدت گوشی تلفن را به گوش بگیریم و شماره‌تلفن چه کسانی را به حافظه شماره‌گیر سریع بسپاریم.

کودکان هنگامی قادرند از تفکر منفی آزاد شوند که بتوانند تشخیص دهند آن افکار نه «حقیقت» بلکه فقط نخستین واکنش و غیرارادی هستند؛ و آنها می‌توانند با ایجاد دومین واکنش که متعادل‌تر، دقیق‌تر یا حتی پرامیدتر از واکنش اول باشد با آن مقابله کنند. پدران و مادران مجهز به اطلاعات درست، می‌توانند عاملی مؤثر در تغییر شیوه تفکر فرزندان خود باشند.

برای نمونه، ممکن است ناگهان متوجه شوید که سرفرزندتان داد می‌کشید: «تو هیچ‌وقت اتاقت را تمیز نمی‌کنی!» و بگویید «نه، این خیلی زیاد بود. منظورم این است که فقط گاهی اتاقت را تمیز می‌کنی.» فرزند شما خوشحال می‌شود، احساس می‌کند تبرئه شده است و سرشوق می‌آید، زیرا شاهد آن لحظه نادر و چشمگیری است که پدر یا مادر، حرف خود را تصحیح می‌کند؛

واقعآ شما نمی‌توانید کسی را وادار به تغییر کنید اما می‌توانید خودتان را تغییر دهید.

چنانچه صدای درونی ما مثلا بگوید که «همه چیز عالی است! تو فوق العاده‌ای و روزبه‌روز هم بهتر می‌شوی! تمام کارهایت معرکه است، بی هیچ اشتباهی!» شاید به‌شدت آشفته یا دست‌کم کمی مشکوک شویم. پیش از دادن اجازه ورود این افکار دیوانه‌وار، ترجیح می‌دهیم بفهمیم آنها از کجا می‌آیند. اما وقتی صدای درونی ما بگوید: «تو بازنده‌ای، همه چیز از دست دررفته؛ نمی‌توانی درستش کنی؛ باید ناامید شوی»، همه شواهد مخالف اینها را کنار می‌زنیم و پذیرایی شاهانه‌ای از آن صدا می‌کنیم. ناتوان‌کننده‌ترین بخش تفکر منفی این است که آن صداها بی‌سروصدا از درِ پشتی وارد می‌شوند، میکروفون را به دست می‌گیرند و با احساسات ما بازی می‌کنند. به گفته ویلیام ناس، روان‌شناس، «می‌توانید تفکر افسردگی را از طریق نتایج آن شناسایی کنید؛

مهم‌ترین پیام پژوهش ما این است که تجربه به اندازه عوامل موروثی یا بیشتر از آن نیرومند است.

نکته این است که نمی‌توانیم فرزندان خود را از همه خطرات حفظ کنیم، اما می‌توانیم از بار فشار روحی در خانواده خود بکاهیم و روشی پایدار برای زندگی برگزینیم