بریده‌هایی از کتاب کلیدهای پرورش مهارت های اساسی زندگی در کودکان و نوجوانان

به بچه‌ها بگویید فکر کنند که اگر والدین تصمیم می‌گرفتند که دلشان نخواهد به خرید بروند یا غذا درست کنند؛ اگر راننده اتوبوس در خانه می‌ماند و اگر آپارات‌چی سینما به محل کار خود نمی‌رفت، چه اتفاقی می‌افتاد. آیا مردم باید تنها کارهایی را انجام دهند که دوست دارند؟

دوختن و تعمیر لباس‌ها، نه تنها مسئولیت‌پذیری را می‌آموزد، بلکه هماهنگی بین دست و چشم بچه‌ها ایجاد می‌کند که برای یادگیری خواندن و نوشتن ضروری است. برای این کار به سوزن، نخ، قیچی، دکمه و لباس‌های بچه‌ها که احتیاج به دوختن دارند، نیاز دارید. یکی از لباس‌های فرزندتان را که دکمه آن افتاده است بردارید. همراه با هم لوازم ضروری را انتخاب کنید. سوزنی که سوراخ آن درشت باشد را بردارید. به فرزندتان یاد بدهید چگونه سوزن را نخ کند. با حوصله نشان بدهید که چطور می‌تواند این کار را، بدون آنکه آسیبی به خود برساند، انجام دهد. بعد، تمام مراحل دوختن یک دکمه را نشان بدهید.

جلوی چشم بچه‌ها مطالعه کنید و درباره مطلبی که خوانده‌اید با آن‌ها صحبت کنید.

بچه‌ها به والدینی نیاز دارند که فکر می‌کنند تکلیف مهم است. آن‌ها به بچه‌ها نیز این را نشان می‌دهند و قوانینی ایجاد می‌کنند که بچه‌ها باید از آن پیروی کنند. دست‌کم سه نوع قانون تربیتی شناخته شده است که به‌عقیده من این قوانین با تکالیف مرتبط است.

با حوصله با فرزندانتان درباره افرادی که واقعآ تلاش می‌کنند صحبت کنید. در یک پمپ بنزین که خدمات فنی نیز ارائه می‌کند، متصدی پمپ بنزین بدون آنکه از او خواسته شود، اتومبیلتان را چک می‌کند. صندوقدار فروشگاه، به‌جای آنکه با صندوقدارهای دیگر مشغول صحبت شود، بدون تأخیر به کار مشتریان می‌رسد. فروشنده‌ای در پاسخ سؤال یکی از مشتریان، به‌جای آنکه زیر لب غر بزند: «چرا وقت مرا می‌گیری؟» مؤدبانه جواب کامل می‌دهد. وقتی درباره افرادی که در کار خود کوشا هستند با فرزندتان صحبت کنید و به او نشان بدهید که چقدر برای این افراد احترام قائل هستید، حس تلاش و کوشش را در او تقویت می‌کنید.

هدف ما در انگیزه دادن به بچه‌ها این است که به آن‌ها کمک کنیم خوش‌بین باشند و شهامت برداشتن اولین گام‌ها را در زندگی پیدا کنند. این درسی است که باید به آن‌ها بیاموزیم و یک روش برای آموزش آن در میان گذاشتن تجربیاتمان است.

حداقل یک مورد مشکل غر زدن را که برای شما و فرزندتان مهم است انتخاب کنید. به همدیگر قول دهید که به‌جای غر زدن یک هفته تمام برای یکدیگر یادداشت‌های یادآوری بفرستید. برای این یادآوری‌ها جایی را تعیین کنید. یک تابلوی اعلانات در آشپزخانه یا اتاق‌نشمین جای مناسبی است. البته به‌جای این کار می‌توانید، یادآوری‌ها را در هر قسمتی از خانه بچسبانید. می‌توانید آن‌ها را در حمام، در راه‌پله‌ها یا هر جای دیگری که در معرض دید باشند قرار دهید. یادداشتی که روی بالش هم می‌گذاریم، به‌نظر تأثیر خوبی دارد. بعد از یک هفته، ببینید اگر پیغام‌ها پاسخ داده شده‌اند، می‌توانید همچنان به نوشتن ادامه دهید و صدایتان را بالا نبرید.

بچه‌ها نیز این‌گونه یاد می‌گیرند؛ با سعی کردن. وقتی تلاش می‌کنند، اعتمادبه‌نفس پیدا می‌کنند. باید به آن‌ها بگوییم که فوق‌العاده‌اند؛ اما این به تنهایی کافی نیست. وقتی بچه‌ها و حتی بزرگ‌ترها به خود به‌عنوان شخصی اهل عمل نگاه کنند، توانایی انجام کارهای بیشتری را در خود ایجاد می‌کنند.

زمان خاصی را به‌صورت منظم برای گوش دادن به حرف‌های همدیگر تعیین کنید. حتی موقعی که با اتومبیل به خرید می‌روید، می‌تواند زمان مناسبی برای صحبت کردن باشد. سعی کنید هر روز زمانی را ـ حتی اگر برای چند دقیقه باشد ـ برای گفت‌وگو درباره حوادث روز تعیین کنید. گاهی اوقات بچه‌ها نیاز دارند رازی را با شما در میان بگذارند یا سؤالی را بپرسند که اذیتشان می‌کند. اگر وقتی بچه‌ها کوچک هستند، آماده شنیدن حرف‌هایشان باشید، بیشتر امکان دارد که وقتی بزرگ‌تر شدند، همچنان با شما ارتباط برقرار کنند.

بسیاری از بچه‌ها در دوره‌ای از زندگی خود درباره خانواده‌شان احساس خجالت می‌کنند. این حالت در برخی از آن‌ها باقی می‌ماند. بیشتر این خجالت در خانواده ممکن است مربوط به سنین رشد و بلوغ باشد. مثلا موقعی که مادر لباس‌های مناسبی نمی‌پوشد. یا پدر هیچ‌وقت درست صحبت نمی‌کند. وقتی کودکان می‌خواهند درست مانند دیگران باشند، والدینشان ممکن است با «لهجه‌های خنده‌دار» صحبت کنند و یا اینکه به خاطر بی‌پولی با دیگران متفاوت باشند. این «خجالت» ناراحتی‌های زیادی را برای والدین و بچه‌ها ایجاد می‌کند.

به‌صورت خانوادگی تصمیم بگیرید که هر یک از شما چند ساعت تلویزیون تماشا کنید. جدول زمانی برنامه‌های تلویزیون را همراه با فرزندتان با صدای بلند بخوانید. از افراد بپرسید که هرکس چه برنامه‌ای می‌خواهد تماشا کند. درباره برنامه‌هایی که دوست دارید، نظرات دیگران را نیز بپرسید. دور برنامه‌هایی که انتخاب کرده‌اید، خط بکشید. بچه‌ها نیاز دارند نظر شما را بدانند. این کار به آن‌ها کمک می‌کند. مهارت‌های نگرش منتقدانه خود را افزایش دهند. با یکدیگر یک برنامه زمانی تلویزیون تهیه کنید

بچه‌ها باید یاد بگیرند مراقب خودشان باشند؛ حتی اگر والدینشان در طول روز، کاری غیر از مراقبت از آن‌ها نداشته باشند.