بریده‌هایی از کتاب کلیدهای پرورش مهارت های اساسی زندگی در کودکان و نوجوانان

شما و فرزندتان به مدت یک روز وقت خود را بررسی کنید. به دو قطعه مقوا (یک قطعه برای هر یک از شما)، یک خط‌کش و یک مداد یا ماژیک نیاز دارید. روی هر یک از مقواها یک دایره بزرگ رسم کنید. می‌توانید این دایره را با استفاده از یک بشقاب و خط‌کشیدن دور آن بکشید. می‌خواهیم دایره را به ۲۴ قسمت مساوی (هر قسمت برای یک ساعت از شبانه‌روز) تقسیم کنیم. ابتدا دایره را به چهار قسمت تقسیم کنید. هر یک از این قسمت‌ها بیانگر شش ساعت است. هر دویتان این چهار قسمت را به شش بخش مساوی تقسیم کنید (مانند برش‌های یک کیک).

گاهی هیچ کاری برای انجام دادن نداریم و گاهی با کوهی از کار مواجهیم. بچه‌ها اغلب با یکی از این دو حالت روبه‌رو می‌شوند و می‌گویند: «حوصله‌ام سررفت. هیچ کاری ندارم تا انجام دهم.» یا «وای، من وقت انجام این کارها را ندارم.» مخصوصآ وقتی این کار یکی از کارهای خانه باشد.

یک ورزش گروهی را برای فعالیت بیشتر در خارج از خانه و تماشای کمترِ تلویزیون پیشنهاد کنید.

در کار گروهی، نه تنها شما مجبورید کارها را با هم انجام دهید، بلکه باید بتوانید به‌صورت گروهی فکر کنید. هدف از این کار این است که به بچه‌ها کمک کنیم افکارشان را مطرح کنند؛ به‌طوری‌که خانواده به‌صورت یک تیم، درک بهتری از موقعیت فکری‌ای که هر کس در آن قرار دارد، به‌دست آورد. با این روش، ما به ایده‌های هرکسی احترام می‌گذاریم.

کاری را انتخاب کنید که چندین قسمت دارد؛ مثل آماده کردن غذا. ابتدا چه کاری انجام می‌دهید؟ بعد چه کاری انجام می‌دهید؟ لیست کارهایتان ممکن است به این صورت باشد: - در مورد غذا تصمیم بگیرید. - خرید کنید. - غذا را آماده کنید. - میز را بچینید. - ظرف‌ها را بشویید و آشپزخانه را تمیز کنید. از هر کسی بخواهید که یکی از کارهای لیست را انتخاب کند. برای این کار باید همکاری کرد؛ درست مانند اینکه خانواده یک تیم فوتبال است که به‌دنبال هدفی است. وقتی هر کسی بخشی از یک کار بزرگ‌تر را به‌عهده بگیرد، روحیه کار گروهی ایجاد می‌شود.

فکر می‌کنم همه ما از انجام فعالیت‌های «با همدیگر» و داشتن روشی دموکراتیک در انجام وظایف، به‌ویژه در ابتدای کار احساس بهتری داریم.

وقتی افراد خانواده می‌خواهند با هم شیرینی بپزند؛ برای همدیگر با صدای بلند کتاب بخوانند، لاستیک اتومبیل را با هم عوض کنند؛ برف را پارو کنند و یا برگ‌ها را جمع کنند، چنین روحیه‌ای وجود دارد. بچه‌های من از کارهای خانه خوششان نمی‌آمد؛ اما وقتی همه ما در یک اتاق مشغول انجام کاری می‌شدیم، آن‌ها نیز تمایل نشان می‌دادند و یکی گردگیری می‌کرد و دیگری خانه را مرتب و یا جارو می‌کرد.

دو نوع کارگروهی وجود دارد. یکی زمانی که ما در کنار هم یا در نزدیکی یکدیگر یک کار را با هم انجام می‌دهیم؛ مانند یک تیپ نظامی که آماده حمله است. دیگری زمانی است که ما هر کدام یک کار را به‌عنوان بخشی از یک کار گروهی انجام می‌دهیم؛ مانند تمیز کردن خانه.

از آنجا که داستان‌های توجه به افراد و عشق و علاقه به آن‌ها در اخبار یافت نمی‌شود، تنها کار مهم این است که اطمینان حاصل کنیم، فرزندانمان می‌دانند که عشق و علاقه وجود دارد و نمونه‌هایی از آن را به عنوان الگوهای کارهایشان دارند.

همیشه چیزی هست که دیگران می‌توانند در مورد آن به ما کمک کنند. اما ابتدا آن‌ها باید بدانند که ما به کمک نیاز داریم. برای انجام این فعالیت نیاز به کاغذ و مداد دارید. دو ستون روی کاغذ رسم کنید. بالای ستون سمت راست بنویسید: «برای... به کمک نیاز است.» در قسمت بالای ستون سمت چپ بنویسید: «چه کسی می‌تواند کمک کند؟» و کاغذ را در جایی بچسبانید. کسانی که می‌توانند کمک کنند، نام خود را خواهند نوشت.