بریده‌هایی از کتاب چه کسی در دریا مین کاشت؟

به قدری در زندگی‌اش زجر کشیده بود که دیگر هیچ چیز نمی‌توانست ناراحتش کند.

می‌دید هیچ چیز خوب پیش نمی‌رود امّا می‌دانست که یک روز اوضاع بهتر خواهد شد. کارگری اهل مطالعه بود و کمونیست.

چرا باید با انسان‌ها بمانم و برای آنها کار کنم؟ من از دست‌های عرق‌کرده، از مراسم وحشیانه، از پایکوبی‌ها، از کلیساها و از بزاق تند زن‌هایشان حالم به هم می‌خورد.

از من می‌ترسند و حق هم دارند. اینکه می‌گویم حق دارند نه به این خاطر که بعضی داستان‌هایی که درباره من تعریف می‌کنند راست باشند، همه دروغ‌اند و لایق خودشان امّا کار خوبی می‌کنند که از من می‌ترسند. این همان چیزی است که من می‌خواهم.