بریده‌هایی از کتاب آوای هزار زخم

نه گریه نمی‌کنم، حتی اگر از بغض خفه شوم، آنکه می‌گرید ترسوست.

گوش‌های من هر روز و هنوز آوای هزار زخم زندگانیم را می‌شنود.

تو مثل عقربه‌های ساعت، بین خیالات خود و من پیوسته می‌چرخی.

ماهان: تو اصلاً زشت نیستی آوا! آوا: چرا هستم ماهان. من نباید دختر می‌شدم.

من خیلی زشتم. خوب رشد نکردم. هیچ وقت نفهمیدم که باید پسر باشم یا دختر. به مامانم نگی‌ها!

آوای هزار زخم نوعی مواجهه کلاسیک و مدرن را برای پرداختن به موقعیتی امروزی فراهم می‌کند.