بریده‌هایی از کتاب از اون لحاظ

بتون: پرده گوش مسئولین.

کراوات: گردن‌آویز زینتی (باور کنید واژه مصوب فرهنگستان زبان فارسی است).

تکراری: ویژگی فیلم‌هایی که مدیران تلویزیون قصد دارند مردم موضوعش را قشنگ متوجه بشوند.

بی‌ذوق: آدم نامردی که بعد از شنیدن جوک داغ ما، حتی یک لبخند هم نزند.

جوان: موجودی که تمام دستگاه‌های مملکت در خدمتش هستند و می‌خواهند که مشکلاتش را حل کنند، تازه دو قورت و نیمش هم باقی است.

نخ‌نما: پیراهن فقیران و شلوار پولدارها.

ابوطیاره: پدربزرگ هواپیما؛ پدر طیاره؛ وسیله‌ای که باید از فرودگاه بلند شود، اما موقع فرود به فرودگاه خاصی احتیاج ندارد و هر‌ جا که دلش خواست می‌نشیند (می‌افتد) . ابهام: چون در کشور ما وجود خارجی ندارد، معنی‌کردن‌اش هم لازم نیست. آپارتمان: مجموعه لانه‌های زنبوری با مقاومت فوق‌العاده در برابر زلزله‌های دو‌ریشتری که توسط عزیزان انبوه‌ساز ناز ِ طناز ِگل پیاز به بهره‌برداری رسیده است.

ثروتمند: آن چیزی که ما توی تلویزیون دیده‌ایم، کسی است که بچه‌هایش دزد و قاتل و معتادند و خودش روانی است و بدبخت و بیچاره.

پیراهن: نوعی لباس که روزگاری پیران بیشتر از جوانان پاره می‌کردند ولی با حضور مدهای رنگارنگ، جوانان روزی یک دستش را پاره می‌کنند.

رادیو: وسیله‌ای برای تأکید خوب و گل و نازنین بودن هموطنان و موعظه‌های پدربزرگانه که دعوا نکنید، کدورت‌ها را رفع کنید و...

بخشنامه: دستور اداری، نامه‌ای که اگر واژه «بگیرید» در آن درج شده باشد به سه‌سوت و اگر کلمه «بدهید» داشته باشد، پس سال‌ها یا قرن‌ها به ادارات تابعه ابلاغ می‌شود.

آزادی: چیزی که همگان برای به دست آوردنش نهایت تلاش را می‌کنند و پس از دستیابی نمی‌دانند با آن چه کار کنند.

برادرزاده: آنکه برادر، زاییده است. (به من چه، معنی کلمه به کلمه‌اش همین می‌شود.)

پاپ: نوعی موسیقی که برای نواختن و خواندن آن تنها چیزی که نیاز دارید «رو» و تنها چیزی که نیاز ندارید «سواد» است.

انتقاد: چیزی که همه از آن نسبت به خود استقبال می‌کنند ولی به شرطی که دچار غرض‌ورزی نشوید. (توجه کنید، انتقاد یعنی تعریف‌کردن و غرض‌ورزی یعنی انتقاد.)

اجرت: مزد، حقوق، وجهی که بابت کار می‌گیرند (البته اگر بعد از کسورات قانونی‌ای مثل بیمه عادی، مکمل، خانه و خانواده، بازنشستگی، پس‌انداز اجباری، قبض آب و برق و تلفن و گاز و... چیزی از آن بماند.)

ابر: از باریدنی‌ها؛ گر‌چه بعضی وقت‌ها آن‌قدر نمی‌بارد و نمی‌بارد که مسئولین را مجبور به بارور‌کردن مصنوعی خود می‌کند و بعد راهش را می‌کشد و می‌رود در افغانستان می‌بارد، نامرد. ابرو: آب‌باریکه؛ حقوق؛ معیشت یا چنین چیزهایی؛ قرار است ابروی همه را درست کنند، فقط خدا کند چشممان کور نشود. ابلاغ: آگاهی‌رساندن؛ در دو نوع خصوصی و عمومی وجود دارد، از خصوصی‌ها مانند: مزایده و مناقصه‌های نان و آب‌دار و از عمومی‌ها هم مثل: تمدید زمان قرعه‌کشی بانک‌ها و شرکت جماعت در فلان‌جا برای زدن مشت محکم و این حرف‌ها.

کتابفروشی: جایی که به مدد کتاب‌های کنکور هنوز رونق دارد.

اخبار: برنامه‌ای در تلویزیون وطنی که تا ثابت نکند که همه دنیا بدبخت‌تر از ما هستند، ول‌مان نمی‌کند.

ابلیس: سابقاً شیطان بود، ولی بعد از دیدن شیطانی‌های بشر، عجالتاً زد گاراژ.