بریده‌هایی از کتاب نبرد با رکود

یافتن این خوشحالی به‌طور چشمگیری به این موضوع بستگی دارد که شما بتوانید از پس کنترل زندگی خود برآیید.

افراطی‌گری در محیطی رونق می‌گیرد که در آن نظریه‌پردازان معتدل هیچ راه‌حلی برای کاهش رنج مردم ارائه نمی‌دهند.

اگر قرار بود بحران مالی آمریکا، خیلی سریع! و فقط از طریق افزایش مخارج مصرفی حل شود، چرا افزایش شدید مخارج عمومی در دولت اوباما نتوانست از پس بحران برآید؟ مطلبی که خود می‌تواند موضوع کتابی دیگر باشد. پس همان‌قدر که پیشنهاد می‌کنیم این کتاب را، نه یک بار که چند بار، بخوانید و از نوشته‌های دلنشین کروگمن در مورد اقتصاد لذت ببرید؛ همان‌قدر هم تاکید می‌کنیم که حواستان باشد راهی که کروگمن پیشنهاد کرده به بیراهه می‌رود. پس با احتیاط بخوانید.

کروگمن معتقد است که در حال حاضر موانع عملی اندکی بر سر راه افزایش ظرفیت بدهی دولت‌های آمریکا و بریتانیا وجود دارد. البته شواهد موجود -به‌ویژه نرخ‌های بهره اوراق قرضه دولتی- حاکی از این هستند که او صحیح می‌گوید. او همچنین بر این باور است که مقایسه کشورهای بحران‌زده منطقه یورو با کشورهایی مانند آمریکا و بریتانیا که پول مستقل خودشان را دارند، کاملا اشتباه است. در این مورد هم حق با اوست. با وجود این، بد نیست از کروگمن بپرسیم بهبود رشد اقتصادی و اشتغالی که از سوی بخش عمومی هدایت شده، در شرایطی که هنوز عدم توازن تجاری بنیادی در اقتصاد جهانی رفع و رجوع نشده است، چقدر پایدار خواهد بود؟ یا به عبارت دیگر، تا کی چین حاضر خواهد بود به آمریکا وام بدهد تا بتواند از پس مخارج مصرفی خود برآید؟

تحلیل و تفسیر کروگمن خالی از اشتباه نیست. شاید واضح‌ترین اشتباه او در ریشه‌یابی بحران مالی سال ۲۰۰۸ باشد. تحلیل او از دلایل این اتفاق کاملا سنتی است: مازاد وام در بازار مسکن آمریکا باعث ایجاد یک حبابِ ناپایدارِ قیمتیِ مسکن و نهایتا بحران بدهی بخش خصوصی شد. این امر نیز به نوبه خود باعث شد با ترکیدن حباب مسکن، نظام بانکی آمریکا به نقطه اضمحلال برسد، که نتیجه‌اش کاهش مخارج مصرفی و سرمایه‌گذاری بخش خصوصی شد، و ثمره محتوم آن کسری بودجه بخش عمومی بود، زیرا درآمدها کاهش یافته و اقتصاد منقبض شده بود.