بریده‌هایی از کتاب مشق اخلاق (دفتر سوم)

«صداقت»، یکی از مهم‌ترین فضیلت‌های مورد تأکید تعالیم دینی و از جملهٔ فضیلت‌های فراموش شدهٔ عصر حاضر است. متأسّفانه در دنیای روز و در جامعهٔ کنونی، صفا، صمیمیّت و صداقت، جای خود را به دروغ، تقلّب و حقّه‌بازی داده است که مصیبت بزرگی است. اهمیت صداقت نزد خداوند متعال به قدری است که از همهٔ انبیای الهی برای مراعات صداقت و یک‌رنگی در گفتار و کردار و نیز برای وادار ساختن بندگان به راستی و صمیمیت در گفتار و کردار، میثاق گرفته شده است.

صفا و صداقت، موجب افزایش محبّت اجتماعی بین مردم می‌شود و تظاهر و دورویی، انسان را از چشم دیگران می‌اندازد و شخصیت او را لکّه‌دار می‌کند. بنابراین، مسلمانان و به خصوص شیعیان باید با خدای خود، با اهل‌بیت (ع) و با مردم صادق باشند و با حاکمیت روح صداقت و راستی در خانه و بین اعضای خانواده، فرزندانی با صفا، صادق و به دور از ریا، تظاهر و نیرنگ تربیت کنند تا جامعه به سوی صداقت و یک‌رنگی پیش رود.

تقوا یعنی رسوخ روح خشیت و خداترسی در عمق وجود انسان و پدید آمدن حالتِ پرهیز و اجتناب از هر عملی که نافرمانی خداوند سبحان محسوب می‌شود. به عبارت رساتر، تقوا پیش و بیش از آن‌که یک عمل باشد، نوعی حس به شمار می‌رود و حالتی است که در عمق ذات آدمی ریشه دوانیده و او را از هرگونه گناه و معصیت باز می‌دارد و به انجام دستورات شرع مقدّس وادار می‌سازد.

چند ساعت یک خانواده صرف دیدن یک فیلم می‌شود، امّا به فکرمطالعه، علم اندوزی، عبادت، خدمت به خلق خدا و خواندن نماز شب نیستند

بسیاری از مردم دچار روزمرّگی هستند. برنامهٔ زندگی روزانهٔ آنان فقط خوردن و خوابیدن و ارضای غرایز است. بدتر از آن، سرگرم شدن به فیلم‌ها و موسیقی‌هایی که اگر حرام نباشد، دست‌کم بیهوده است.