بریده‌هایی از کتاب رهایی از خشم و پرخاشگری

وقتی با کسی اختلاف دارید، از خود بپرسید دلایل اختلاف من با فرد الف چیست؟ چگونه می‌توان اختلاف را حل کرد؟ حل اختلاف چه پیامدهای مثبتی به بار می‌آورد؟ واقعیت این است که اختلافات حل‌نشده، نه تنها بر روابط بین‌فردی ما تأثیر می‌گذارند بلکه آرامش ما را به‌هم می‌ریزند. از طرفی هیچ اختلافی خودبه‌خود و به مرور زمان حل نمی‌شود، مگر اینکه برای حل آن اقدامی صورت گیرد.

برخی بر این باورند که سرکوب کردن خشم روش سالمی است درحالی‌که این شیوه نوعی خودتخریبی به شمار می‌رود.

یکی دیگر از راه‌های سالم ابراز خشم، این است که به فردی که از او خشمگین هستید، نامه بنویسید. نامه‌ای که هرگز پست نمی‌شود و در آن نامه از احساسات، افکار و انتظارات خود حرف بزنید. می‌توانید احساسات منفی خود را به شکل اغراق‌آمیز ابراز کنید و رفتار طرف مقابل را زیر سؤال ببرید. سپس نامه را در جایی پنهان کنید و هرگاه احساس نیاز کردید، آن را بخوانید. در صورتی که مایل بودید چیزی به آن اضافه کنید، این کار را انجام بدهید.

برای سال‌های سال تصور بر این بود که ابراز خشم به‌صورت پرخاشگری کلامی یا جسمانی، باعث تخلیهٔ خشم می‌شود و به آرامش فرد کمک می‌کند. درحالی‌که پژوهش‌ها نشان داده است پرخاشگری نه تنها به تخلیهٔ خشم کمکی نمی‌کند بلکه به تقویت رفتار پرخاشگرانه منجر می‌شود و به صورت عادت درمی‌آید.

احساس خشم، خودبه‌خود به پرخاشگری منتهی می‌شود. باور نادرستی وجود دارد مبنی بر اینکه خشم تنها از طریق پرخاشگری تخلیه می‌شود. درحالی‌که به‌جز پرخاشگری، روش‌های سازنده و مؤثری برای تخلیهٔ خشم وجود دارد؛ از جمله ابراز کلامی خشم، چالش با باورهای غیرمنطقی و به‌کارگیری فنون رفتاری و آرام‌سازی.

همان‌طور که مشاهده می‌کنید، یک رویداد مشابه می‌تواند با توجه به طرز تلقی افراد، واکنش‌های متفاوتی را در آن‌ها برانگیزد.

هیجان‌ها علایم شیمیایی و الکتریکی بدن هستند و شما را از چیزی که در حال اتفاق افتادن است، آگاه می‌کنند. هیجان‌ها در زندگی بشر اهمیت زیادی دارند و برای بقا مفید هستند. فرض کنید کسی با حیوان درنده‌ای روبه‌رو می‌شود و فرار می‌کند، در اینجا هیجان ترس به او کمک می‌کند تا زنده بماند. هیجان‌ها نه تنها برای بقا بلکه در یادآوری موقعیت‌ها و مردم به شما کمک می‌کنند. هیجان‌ها به شما کمک می‌کنند تا با دیگران ارتباط برقرار کنید، از درد اجتناب کنید و در پی لذت باشید. به کمک هیجانِ خشم می‌توان در مقابل دشمن ایستادگی کرد و با او جنگید.

عشق: عشق پادزهر خشم است. وقتی خود و دیگران را دوست بدارید، عشق ورزیدن عادت طبیعی شما خواهد شد و خشم از دیار قلب شما کوچ خواهد کرد و جای خود را به عشق خواهد داد. افرادی که نسبت به خود و دیگران عشق می‌ورزند، کمتر خشمگین می‌شوند و برای مقابله با مشکلات از تحمل بیشتری برخوردارند. برای عشق‌ورزی به خود و دیگران، به نکات مثبت خود و دیگران توجه کنید. سعی کنید در هر چیزی حتی اشیا دوروبرتان زیبایی ببینید و عشق را به خود و دیگران ابراز کنید. این نکته را به خاطر بسپارید که اگر چیزی نداشته باشید، نمی‌توانید انفاق کنید. پس ابتدا باید خود را دوست بدارید تا بتوانید دیگران را هم دوست داشته باشید. ابراز عشق به کمک جملات سادهٔ خبری صورت می‌گیرد. «دوستت دارم»، «به شما علاقه‌مند هستم».

فرد علاوه بر احساس خشم، ممکن است احساسات دیگری مانند ترس، حسادت، نفرت و خصومت را نیز تجربه کند. این احساسات نشانه‌های هیجانی خشم هستند.

داشتن جامعه‌ای سالم و بالغ، منوط به این است که تک‌تک افراد مهارت کنترل خشم را بیاموزند.

این نکته را به خاطر بسپارید که اگر چیزی نداشته باشید، نمی‌توانید انفاق کنید. پس ابتدا باید خود را دوست بدارید تا بتوانید دیگران را هم دوست داشته باشید.

این نکته را به خاطر بسپارید که اگر چیزی نداشته باشید، نمی‌توانید انفاق کنید. پس ابتدا باید خود را دوست بدارید تا بتوانید دیگران را هم دوست داشته باشید.

جملهٔ معروفی از فروید هست که می‌گوید: «افسردگی، ناشی از خشم فروخورده است.»

نکته: خشم به عنوان یک احساس بشری، طبیعی و قابل قبول است.

نکته: خشم به عنوان یک احساس بشری، طبیعی و قابل قبول است.

گر کسی با شما اختلاف دارد به معنای این نیست که نسبت به شما دشمنی دارد، بلکه طور دیگری به مشکل نگاه می‌کند. گفت‌وگو کنید. اختلاف تنها با گفت‌وگو حل می‌شود. گفت‌وگویی که دو طرف فرصت کافی داشته باشند تا احساسات خود را بیان و دیدگاه خود را مطرح کنند.

خشم ابرازشده، «پرخاشگری» نامیده می‌شود. پرخاشگری برخلاف احساس خشم که «موجه» است، قابل قبول و موجه نیست. پرخاشگری، می‌تواند متوجه خود فرد یا دیگران باشد. پرخاشگری نسبت به خود، رفتار «خودتخریبی» نامیده می‌شود؛ مانند: خودزنی، کوبیدن سر به دیوار، وارد کردن صدمات جسمانی به خود و در نهایت خودکشی. پرخاشگری متوجه دیگران، «دیگرتخریبی» نامیده می‌شود؛ مانند: صدمه زدن به دیگران، آزار و شکنجهٔ جسمانی، تحقیر و تخریب شخصیتی دیگران و قتل.