بریده‌هایی از کتاب مگس ها

شهروندان صادق و آرام و بی‌آزاری هستیم که تمام عمرمان را در چاردیواری اداره‌ای گذرانده‌ایم. جرم ما فقط این است که در ازای نان شبمان به هرکسی که روی کار آمده خدمت کرده‌ایم.»

«پروانه‌هایی هستند که از باتلاقی می‌گذرند و یک خال هم برنمی‌دارند...» دیاس میرون

«افکار و عقاید و احساسات و همه‌چیزشان به شکمشان است. به همین دلیل است که نباید ملامتشان کرد.

«تقصیر آنها نیست. درست همانی هستند که باید باشند. وقتی اوضاع بر وفق نیازهای جسمانی‌شان باشد صداشان درنمی‌آید.

آدم فکر می‌کند که دارد کسی را از قعر منجلاب بیرون می‌کشد، حال آنکه در اصل خودش دارد تا حد او نزول می‌کند.»

سینیور ریوس صادقانه اعتراف کرد که در حال حاضر یک بشقاب لوبیا را به همه ادبیات جهان ترجیح می‌دهد.

«بیشتر احمق‌اند تا بدجنس. حتی سرانشان هم به الفبای اقتصاد سیاسی آشنا نیستند. انقلاب وسیله‌ای است برای ثروتمندشدن، همان‌طور که دولت تنها وسیله حفظ ثروت است و امکان می‌دهد که به‌اندازه استحقاق، بتوان بر ثروت افزود. بعد، همان‌طور که تفنگ در مرحله اول واجب است، کارمند هم در مرحله دوم واجب است. خیال می‌کنند که خودشان می‌توانند دولت تشکیل بدهند، اما درست مثل سنگی هستند که به هوا پرتاب شده است و ناچار باید باز به زمین بیفتد.