بریده‌هایی از کتاب آینده انقلاب اسلامی ایران

ما اگر مکتب مستقل خودمان را ارائه نکنیم انقلاب ما به نتیجه و ثمر نمی‌رسد، جذب مکتبهای دیگر می‌شویم.

ما اگر مکتب مستقل نمی‌داشتیم می‌گفتیم چاره‌ای نداریم، یا به این گروه ملحق شویم یا به آن گروه و یا معجونی درست می‌کنیم. ولی ما مکتب مستقل داریم.

یک وقت تصمیم می‌گرفتند خشخاش کشت نشود، هزار تا فلسفه هم برایش درست می‌کردند. وقت دیگر می‌گفتند خشخاش کشت بشود، باز فلسفه دیگری برایش درست می‌کردند. این ما نبودیم که تصمیم می‌گرفتیم

از پول ایران نفت ایران را با یک میزان خیلی بالا و در یک سطح خیلی وسیع استخراج می‌کنند که در حقیقت غارت نفت است. از این نفت به طور ظالمانه‌ای مقداری را به خود ایران می‌دهند باقی‌اش را خودشان می‌برند. آن مقداری هم که به خود ایران می‌دهند به این صورت است که آن را می‌خرند و به جای پولش اسلحه مدرن به ایران می‌دهند که با آن اسلحه ایران منافع آنها را حفظ کند. دیگر بردگی از این بالاتر نمی‌شود!

مسئله استقلال و عدم استقلال زن در جامعه اسلامی از این نوع است. در اسلام، باز بر خلاف اروپا زن در آنچه که مربوط به شخص خودش است استقلال دارد، در آنچه که مربوط به مصالح خانواده است که خود خانواده به عنوان یک واحد اجتماعی است استقلال ندارد. از نظر اسلامی ریاست خانواده با مرد است که رئیس خانواده حق حاکمیت بر خانواده را دارد ولی حق تحکم بر خانواده را ندارد. فرق حاکمیت و تحکم این است که مرد حق دارد واقعا بنا بر مصالح خانواده تصمیم بگیرد که مثلا زن در فلان جلسه شرکت بکند یا نکند، اما مرد حق ندارد تحکم کند که چون من دلم نمی‌خواهد تو نباید بروی. مثلا زن بگوید من می‌خواهم در مجلس عروسی دختر عمویم شرکت کنم؛ مرد بگوید به دلیل این که من با خانواده او بد هستم تو نباید شرکت کنی.

اسلام طرفدار این است که زندگیها برادروار باشند نه این که به زور قانون بگوییم تو حق نداری

اگر علی (ع) به جای آن دوره کوتاه، بیست سال خلافت می‌کرد در حالی که نظام زمان عثمان همچنان باقی می‌ماند، امروز نه اسلام باقی مانده بود نه علی (ع)، نه نهج‌البلاغه و نه اسمی از عدالت اسلامی؛ علی هم خلیفه‌ای می‌شد در ردیف معاویه.

اگر کسی با عدالت راضی نشد، ظلم او را راضی نمی‌کند؛ یعنی خیال نکنید آن کسانی که از عدالت ناراضی می‌شوند، اگر من عدالت را کنار بگذارم و به جای آن ظلم را انتخاب کنم آنها راضی خواهند شد. نه، اگر من بخواهم حرص او را ارضاء کنم او حریص‌تر می‌شود. مرز، همان عدالت است.

می‌گویند علی بیاید، ولی گویی فکر نکرده‌اند اگر علی بیاید چه باید بکند و چه خواهد کرد. راه مستقیم ناشناخته مانده و مردم راه اسلام را فراموش کرده‌اند. از نو می‌باید راه اسلام را به مردم نشان داد. مردم به بیراهه رفتن‌ها عادت کرده‌اند... من تا به دعوت شما پاسخ نگفته‌ام تنها یک تکلیف دارم، اما اگر به این دعوت پاسخ بگویم و خلافت را بپذیرم با شما آنچنان رفتار خواهم کرد که خود می‌دانم...

داستان کتابسوزی مصر و داستان کتابسوزی ایران مجعول است.

ولی ما خودمان این مطلب را می‌دانیم که اسلام یک معنویت محض آن گونه که غربیها درباره مذهب تصور دارند نیست.

ما این گونه فکر می‌کنیم که اگر توجهی به ماهیت تعلیمات اسلامی داشته باشیم می‌فهمیم که این انقلاب، اسلامی است نه به این معنا که مقصود از اسلام فقط همان معنویتش است. اسلام چنین دینی نیست. اینهایی که این حرفها را می‌گویند برداشتشان از مذهب فقط یک قسمت از مذهب و آن معنویات مذهب است

اسلام نهضت پیغمبران را به سود محرومان می‌داند نه این که منحصرا به دوش محرومان بداند.

حیوان این حرفها سرش نمی‌شود، حیوان می‌خواهد شکمش سیر باشد از هر راهی که شد. ولی یک انسان آزادگی را بر هر چیز دیگری ترجیح می‌دهد.

اگر جنبه انتقامجویانه داشته باشد در آن آرمان نیست، مثل بسیاری از حرکتها که بیشتر جنبه انتقامجویانه دارد، می‌خواهد وضع موجود را در هم بریزد بدون این که روی آینده فکر کرده باشد.

انقلاب ایجاد کردن از انقلاب نگه داشتن آسانتر است. انقلاب را حفظ کردن خیلی دشوار و مشکل است و کم و بیش می‌شود گفت که الآن قرائن و اَمارات نشان می‌دهد که آن گونه که انقلاب در وقتی که در حال کوبیدن دشمن بیرونی بود قدرت و قوّت و نشاط داشت و پیروزی بعد از پیروزی به دست می‌آمد، از وقتی که به حالت سازندگی افتاده است آن نشاط و آن قدرت و آن قوّت در آن نیست، یک نوع تشتّت و تفرقه وجود دارد.

ای شهان کشتیم ما خصم برون مانده خصمی زان بتر در اندرون

در یک نظام اجتماعی عادلانه هم که واقعا هیچ ظلم و اجحافی نباشد انسان اگر بترسد از چه می‌ترسد؟ از عدلِ قانون می‌ترسد. عدالت هم که یک موجود وحشتناک و ترسناک نیست. پس، از عدالت ترسیدن یعنی چه؟ یعنی انسان از خودش باید بترسد، تخلف و گناه نکند.

در خانه‌ات بنشینی، خدا را نمی‌بینی، عنایت خدا را نمی‌بینی. ساکت باشی خدا را نمی‌بینی، عنایات خدا را نمی‌بینی. ساکن باشی خدا را نمی‌بینی، عنایت خدا را نمی‌بینی. حرکت کن، برای خدا هم حرکت کن، آنوقت است که خدا را می‌بینی و عنایات خدا را لمس می‌کنی.

آنها برای خدا قیام کردند، ما هم دل آنها را محکم کردیم.