بریده‌هایی از کتاب آینده انقلاب اسلامی ایران

در منطق اسلام فرعون فقط بنی اسرائیل را به زنجیر نکشیده، یک انسان را هم در درون خودش به زنجیر کشیده، انسانی که دارای فطرت الهی است و ارزشهای الهی سرش می‌شود ولی در زندانِ این فرعون بیرونی است. و لهذا پیغمبران، اول می‌روند سراغ آن انسانِ به زنجیر کشیده شده در درون فرعونها بلکه آن انسان را علیه فرعون حاکم بر انگیزانند و بتوانند انقلاب را از درون ایجاد کنند.

دموکراسی در اسلام یعنی انسانیتِ رها شده و دموکراسی در غرب یعنی حیوانیتِ رها شده.

نهضتهای مقدس که از نظر قرآن جنگ حق و باطل است آنجاست که حق از آن نظر که حق است نه از آن نظر که تأمین کننده منافع است مورد حمایت قرار گیرد و باطل از آن نظر که باطل و پوچ و مانع رشد و پیشرفت و تکامل انسان است نه از آن نظر که بر ضد منافع من است دشمن داشته شود.

دموکراسی اسلامی بر اساس آزادی انسان است اما آزادی انسان در آزادی شهوات خلاصه نمی‌شود.

انسان به حکم آن که در سرشت خود دو قطبی آفریده شده است یعنی در ذات خود یک موجود متضاد است که به تعبیر قدما مرکب از عقل و نفس یا جان و تن است، نمی‌شود این دو قسمت (قسمت بالای ساختمان وجودی انسان و قسمت سافل وجود انسان) رها باشند. رهایی هر یک تا حدی مساوی است با محدود بودن دیگری.

می‌خواهند از اسلام و مذهب در این حدود استفاده کنند یعنی معنویتی در حدود توصیه‌های اخلاقی و گرایشهای به اصطلاح انسانی، در حالی که جهان بینی و محتوای ایدئولوژیک آن را از آن گرفته‌اند. اینچنین معنویتی فرضا به وسیله مذهب دیگری قابل پیاده شدن باشد به وسیله اسلام قابل پیاده شدن نیست. این به معنی مثله کردن اسلام و بریدن اعضای رئیسه اسلام است

دیگر مسئله این نبود که نفت را مثلا خارجیها می‌برند، دست خودمان باشد، یا ما می‌خواهیم امتیاز تنباکو لغو شود، بلکه دست انداخت روی آن ریشه اصلی: استبداد داخلی، استعمار خارجی.

قرآن می‌گوید یک سخن است که رنگ هیچ کس را ندارد، نه رنگ یک گروه خاص، نه رنگ یک ملت یا مکتب و مذهب خاص و آن سخن خداست، خدایی که هم خالق ماست و هم خالق شما، رحمتش به شما همانند رحمتش به ماست، لطفش به همان شکلی که شامل ما می‌شود شامل شما نیز می‌گردد

این بزرگترین نیرنگ استعمار است؛ بی‌اعتقاد کردن، بی‌ایمان کردن یک ملت به شخصیت و هویت اجتماعی خودش.

اختناق، خودش منشأ طغیان و عصیان می‌شود، منشأ نارضایی می‌شود و اگر به آن ملت تعلیم داده باشند که باید علیه استبداد قیام کرد، باید استبداد را نفی و طرد کرد، اگر پیغمبرش گفته باشد: اَفْضَلُ الْجِهادِ کلِمَةُ عَدْلٍ عِنْدَ اِمامٍ جائِرٍ (فاضل‌ترین جهادها، در مقابل یک پیشوای ستمگر ایستادن و سخن از عدالت گفتن است) قهرا این ملت قیام و حرکت می‌کند.

فرق انقلاب با کودتا این است که انقلاب ماهیت مردمی دارد ولی کودتا چنین نیست

این، حرف کلی من است: هر فردی، هر گروهی، هر حزبی مادام که از روی صداقت در مسیر فکر خود حرکت کند در جامعه اسلامی پذیرفته است یعنی جامعه اسلامی با او مبارزه می‌کند ولی مبارزه فرهنگی و فکری نه مبارزه نظامی. ولی اگر گروهی ـ ولو حزب اسلامی باشد، ایدئولوژی اسلامی را مطرح کند و اساسنامه‌اش بر اساس اسلام باشد ـ در کار خودش صداقت ندارد، دروغ می‌گوید و همان اسلام را وسیله اغفال مردم قرار داده، این معنی ندارد که آزاد باشد.

فرض کنید کسی می‌آید یک کتاب درباره آقای مهندس بازرگان به عنوان رئیس حکومت می‌نویسد و دهها دروغ واضح و بین به او نسبت می‌دهد. آیا شما می‌گویید آزادی ایجاب می‌کند که ما اجازه بدهیم این دروغها در میان مردم پخش شود؟ این خیانت به مردمِ دیگر است. یک وقت کسی به کار مهندس بازرگان ایراد می‌گیرد که من به فلان کاری که کردی انتقاد دارم، به فلان روش تو ایراد دارم و دلیل من این است. او باید حرف خودش را بگوید. ولی کسی می‌آید دروغ می‌بندد که من خبر دارم دیشب ساعت ۲ بعد از نیمه شب مهندس بازرگان با فلان سفیر در فلان نقطه ملاقات کرد و با هم قول و قرار گذاشتند. اینها را می‌گوید برای این که می‌خواهد آشوب در مردم ایجاد کند.

انقلاب دو جنبه دارد: جنبه ویران کنندگی، و جنبه مهمش جنبه سازندگی است که جامعه آینده چگونه و روی چه الگویی و با چه مدل و سیستمی باید ساخته شود.

سیدجمال می‌گوید غرب آن مسجد مهمان‌کش است. آدمهای ضعیف که به اینجا بیایند خود را می‌بازند و می‌میرند. باید فریاد کشید و این طلسم دروغین را شکست

عمده این است که این نهضت توانست یک موفقیت بسیار بزرگ کسب کند و آن این است که خودباختگی در مقابل غرب به معنای اعم (یعنی بلوک غرب و بلوک شرق) را از ملت ما می‌گیرد و به ملت ما می‌گوید تو خودت یک مکتب و یک فکر مستقل داری، تو خودت می‌توانی روی پای خودت بایستی، تو یک هویت و منش دیگری داری.

شناختن یک انقلاب به این است که ما بدانیم آن مردم از چه ناراضی بودند و بر چه خشم گرفته بودند و چه آرمانی داشتند، آنچه که می‌خواستند به جای وضع موجود بگذارند چه بوده؟

اگر آزادی است آن هم که می‌خواهد فریب بدهد آزاد است که فریب بدهد، شما حق ندارید متعرضش بشوید. نه، فریب یعنی خیانت به دیگران، یعنی آزادی و سلامت و حیثیت دیگران را وسیله قرار دادن و این نمی‌تواند آزاد باشد.

تو می‌خواهی به نام آزادی ابراز فکر و عقیده دروغ بگویی.

تو که به آیت‌الله امام خمینی اعتقاد نداری و وقتی که با همفکرانت می‌نشینی می‌گویید ما تا فلان مرحله با این مرد هستیم بعد چنین با او مبارزه می‌کنیم، چرا عکس او را بلند می‌کنی؟