بریده‌هایی از کتاب نوشتار‌درمانی

نوشتن می‌تواند به شما احساس بهتری بدهد، احساس کسی که می‌خواهید باشید.

ما همان‌قدر که کلمه‌ها را می‌سازیم، از آنها به عنوان موجوداتی خلاق، خیال آفرین و خودآگاه ساخته می‌شویم. نیلزبور، که مانند سایر پیشگامان فیزیک کوانتوم با توصیف وصف‌ناشدنی‌ها همانقدر آشنا بوده که ما و مراجعانمان هستیم، چنین گفت «ما در زمان معلق می‌شویم»

نوشتن واسطهٔ فرهنگی ماست، به ویژه از زمان افزایش استفاده از رایانه‌ها و درواقع رشد قارچ مانند و بسیار سریع متون چاپی ـ کتابها، نشریات، روزنامه‌ها، مجله‌ها، علامت‌ها، پوشاک و البسه. در جهان غرب نوشتن همه جا هست. تفکر در مورد محتویات کتابها یا نوشتارها بخشی از زندگی است. بنابراین عجیب به نظر می‌رسد اگر نوشتن عنصری اساسی در رابطهٔ بین درمانگر، مشاور یا روان‌شناس بالینی با مراجع یا بیمار نباشد. زمانی که فروید «درمان گفتاری ۱» خود را گسترش داد، فقط افراد خاصی در زمان‌هایی خاص نوشتن را به کار می‌بردند. در طی ۱۵۰ سال بعدی همه‌چیز تغییر کرده است.

که فروید «درمان گفتاری ۱» خود را گسترش داد، فقط افراد خاصی در زمان‌هایی خاص نوشتن را به کار می‌بردند. در طی ۱۵۰ سال بعدی همه‌چیز تغییر کرده است. بسیاری چیزها هنوز به طور بنیادی تغییر نکرده‌اند: نوشتن از نظر روان‌شناختی از زمان آپولو سودمند شناخته می‌شده است، آپولو هم الههٔ شاعری بود و هم الههٔ درمان. مصریان باستان، یکی از نخستین مردمانی بودند که می‌نوشتند، آنها می‌دانستند که نوشتن قدرت عظیمی دارد:

انجام آنچه را که می‌توانی یا می‌اندیشی که می‌توانی، آغاز کن! در جسارت است که نبوغ و اقتدار و اعجاز نهفته است. «گوته»